Twórczość, daguszka

Daj mi chociaż kawałek dłoni, jeżeli mi całej nie możesz dać. Spróbuj może Ci się uda. Nie uciekaj.
Daj mi cień szansy.
Poświatę cienia.
Poświatę siebie.
Kawałek siebie.

Jestem obok ciała. Unoszę się nad nim, rozluźniam, wiruję, dotykam. Zaczynam czuć ciepło wokół oczu jak ślepiec, który nagle poczuł wschód słońca ...

Teraz to takie oczywiste, że można rozdzielić złe od dobrych uczynków. A wtedy ... miałam czternaście lat i psa, który mnie kochał bezgranicznie, i nic właściwie wydarzyć się nie mogło ...

Nie potrafię pogodzić się z chorym sercem, które ogranicza moją aktywność. Nie umiem pogodzić się ze sobą. Nie chcę przegrać.
Noszę w duszy balast przeszłości, który gryzie mnie jak kornik, przetrawia, toczy. Kiedy się poddam, rozsypię się ...

Często ''wyłączam się'' poza Nich kiedy powracają bolesne wspomnienia . Zakłopotanie zagłuszam nerwowym uśmiechem lub zbędnymi gestami .

Tak cholernie chciałabym żebyś znowu do mnie napisał, i choć mineło bardzo mało czasu to zmieniło sie baaardzo dużo , teraz chciałabym ci to wszytsko opowiedzieć, usiasc i ci wszytsko wytłumaczyć, żeby było tak jak wtedy . Nie rozumiałam w tym niczego, teraz już rozumiem , rozumiem o co ci chodziło .....

To ty daremnie otaczałeś mnie błagalnym powiewem swoich marzeń, szeptałeś mi wskazówki dotyczące życia ...

Byłeś jedyną osobą z którą mogłam o wszystkim porozmawiać.Teraz gdy nas już nie ma, nie ma rozmów ani tajemnic ...

Bo to ty nauczyłeś mnie naprawdę kochać,
Bo to ty wywróciłeś mój świat do góry nogami,
Bo to ty sprawiłeś że byłam od Ciebie uzależniona,
Bo to ty byłeś jedyną osobą, którą naprawde kochałam ...