Twórczość, cynamonem_

Nie zdążyłeś powiedzieć tak wiele ważnych rzeczy, dziś zostało Ci zapalanie znicza i cicha modlitwa.

Cynamon do herbaty, wersy w linijki wkładam
pijąc łyk po łyku, w głowie myśli swoje składam.
Listopadowe dni zamieniają park w pusty
drzewa stoją samotnie, liście spadły, robi się bezludny.
Zamykam oczy, myślami wrócić do tamtych chwil
kiepska jakość wspomnień, czas ze mnie drwi.
Wiara w sens życia jest, była i będzie
ona nigdy nie przeminie, tam, tutaj, wszędzie.
Grzęznąc w codzienności zwykłych spraw
gdzie ilość problemów przelicza się w ilości wypitych kaw.
Krzyczę milczeniem, milczę krzykiem.

Rozmowa z samym sobą jest tak bardzo ważna
bez różnicy która , wyjątkowa była każda.
Życie nie jest prostą drogą , to nie łatwa sprawa
codziennie rano budzi mnie mocna , czarna kawa.
Próbuje żyć i łapać każdą chwilę
wiem , że są ulotne, doceniam , żadnej nie mylę.
Narkotyzuje się starymi wspomnieniami
wypełniają moją głowę , karmią dusze , są marzeniami.
Zwykłe ludzkości skrzydła unoszą mnie wysoko
gdzie nigdy nie dojrzy żadne ludzkie oko.
Pragnę żyć dobrze , czerpać radość z chwil
choćbym była od was daleko , nieważne ile mil.
Chce być blisko choć czasem nie umiem
tak łatwo się gubię w obcych ludzi tłumie.
Zahaczam o niebiosa , bywam czasem w piekle
tak bardzo mi daleko ciągle jest do Ciebie.