Twórczość, Cyganka

gdzie ta dzika letnia trawa pod naszymi stopami.?
nie ma.!
gdzie te blaski słońca na nasze pogodne twarze.?
nie ma.!
gdzie ta brama do naszego wiecznego szczęścia.?
nie ma.!
gdzie te nasze ręce trzymające się razem.?
nie ma.!
gdzie jesteśmy my, radość, miłość.?
nie ma.!
wszystko przepadło..

została spalona łąka pod nogami..
chmury z deszczem...
kamienna droga przez życie..
zimno w całym ciele..
każdy sam w ciszy..
nie ma już nic...

czy nie ma już nas.?

Jesienny spada liść,
kolejna pora roku.
Znów pójdę prostą drogą
bojąc się mroku.
Błękitną alejką
do złotego piasku.
Z chłodnym wiatrem
wiejącym o brzasku.
Zimą,
śnieg robi zamiecie.
Może wrócę tu wiosną,
albo w ciepłym lecie.

Mimo,
że czasem płyną łzy..
Mimo,
że świat wydaje się zły..
Nie pozwól sobie na potknięcia!
Na życiowych marzeń cięcia..
Idź do przodu,
wytrzyj łzy!
Bo dasz radę,
mimo trudnej życia gry!

Czasem warto jest pomarzyć..

bo nigdy nie wiadomo co się może spełnić.

Brak wiadomości, pusta skrzynka odbiorcza..

boli gdy mocno kochasz.. za mocno.?

Nie musisz dawać jej bukietu kwiatów
by zobaczyć iskrę w jej oczach..
wystarczy kilka płatków róży.

..i tylko zdmuchnij mi te świeczki w oczach..

mimo, że już płyną łzy..

Gdy już ją masz to się do niej nie przyzwyczajaj..
tylko staraj się ją codziennie poznawać..

Bo ona nie jest Twoją własnością..
Ta Kobieta chce spędzić z Tobą resztę życia.

Tylko szepnij mi słówko do ucha to zamienię się w kamień

i nie będziesz musiał słuchać bredni.