Twórczość, _crazy_anka

Schowani za maską, trwonimy emocje
patrzymy na świat, kradnąc pieniądze
Nie żyjemy dla siebie
mamy jednak nadzieje
na zmiane głupiego losu
Błagamy świat o przestrzeń dla siebie
niedopuszczeni do głosu
Gubimy się bijąc głową w mur
samotność zabija powoli
smutek zżera, zostaje odór
złość uderza z góry
a głupota śmieje się w twarz
tacy samotni, opuszczeni
w drodze do końca
Nie żyjemy już, żyjąc wśród tłumu życzliwych.

Umierasz od środka -nieświadomy żyjąc dalej.

Wiosna przyszła, ludzie wyszli na ulice
Opustoszały stare kamienice.
Młodzi mają nadzieję znów,
że ich los odmieni cud.

Są momenty gdy wątpisz w bohatera ze snów,
są chwile gdy własna nadzieja Cie niszczy.
Nie chce już więcej słyszeć o Twoich zwycięstwach,
gdy sama uległam porażce
Nie chce już snów o Tobie,
pałętam się po dwóch światach
Twe podboje są znane
bardziej niż moje uczucie do Ciebie
trwałam przy bohaterze który zniszczył miłość
trwałam przy rycerzu który zabił damę
odeszłam w niepamięć,
gdy Ty dalej na szczycie,
już nie jestem Twym honorem.

Mętliczek-Pętliczek, pałęta się po moim umyśle. Mętliczek-Pętliczek, rozrywa emocje na czworo bez liku.

Straciłam nadzieję, wychodząc z kolejnego klubu
nie znalazłam Ciebie.
Bez znaczenia moje poszukiwania
gdy ty nie istniejesz.
Nie ma drugiego takiego jak Ty.
Kopii ciebie nie odnajdę.
Straciłam nadzieję odwiedzając kolejną ulicę, muzeum, sklep.
Nie ma Cie nigdzie, zabija mnie ta świadomość.
Boże! jak ciężko żyć z myślą że Ciebie nie znajdę.