Twórczość, claudia10041

Pozwalamy się ranić milion razy, a potem szukamy "winnych", których możemy obarczyć naszym nieszczęściem. Tymczasem zapominamy, jak niemądrym trzeba być, wpadając tysięczny raz w tę samą studnię.

Nawet serca kiedyś "mądrzeją". Najczęściej wtedy, kiedy zostają złamane na tyle mocno, by w końcu zacząć twardo stąpać po ziemi.

Egzekwujemy od innych to, czego sami nie przestrzegamy. Mówimy piękne słowa, aby ukryć ohydne czyny.
Każdy z nas jest Hipokrytą, ale nikt nie ma tyle odwagi aby się do tego przyznać. Choćby przed samym sobą.

Boimy się być sobą. Być prawdą. Ale o ile berdziej męczące jest udawanie tego, co z nas zrobiono.

Niewiele szczęścia zmieścisz w szufladzie.