C.J. Tudor, recenzje książek

Miałam już okazję czytać debiut autorki - Kredziarza, który okazał się dobrą lekturą - wciągającą, z zaskakującymi zwrotami akcji oraz przecudowną okładka.

Teraz dostałam w łapki drugą powieść C.J. Tudor i dałam się wciągnąć opowieści.
Joe Thorne wraca do miasta swojego dzieciństwa. Będzie pracował tu jako nauczyciel. Arnhill to niewielkie miasto z tradycjami górniczymi. Miasto, w którym zniknęła jego mała siostrzyczka. A potem wróciła. Miasto, które nie wita go z otwartymi ramionami, a dawni przyjaciele są wrogo nastawieni. Łączy ich tajemnica z przeszłości, której nikt nie chce ujawnić.

Bohater jest w wyrazisty, z przeszłością. Jego sarkastyczne komentarze dodają smaczku książce. Akcja wartka, ze zwrotami akcji. Sporo tajemnic, niedomówień oraz małych kłamstewek, które wychodzą na światło dzienne przy czytaniu każdego rozdziału. Mroczna fabuła i klimat małego miasteczka zachęcają do spędzania czasu z książką. Okładka prosta i oszczędna, co działa na plus.
Autorka zainspirowała się powieścią Kinga. Nie będę tego oceniać. Całość publikacji bardzo dobra.

Autorka Kredziarza oraz Zniknięcia Anne Thorne powraca!

Gabe wraca późnym wieczorem z pracy. Obiecał być wcześniej, ale znów zawalił. A teraz dodatkowo stoi w korku! Przed nim jedzie stary rzęch ozdobiony naklejkami z głupimi tekstami. Nagle w tylnej szybie widzi twarzy dziewczynki. Mała, słodka blondynka, która woła "Tatusiu". To Izzy. Nie mógł się pomylić! To jego córka! Tylko co ona robi w obcym samochodzie?

Trzy lata po zaginięciu - według Gabe, a morderstwa według policji, mężczyzna przemierza autostrady, szuka samochodu z naklejkami. I swojego dziecka.

Fran i ośmioletnia Alice, też podróżują po kraju. Szukają... nowego domu, schronienia. Uciekają od ludzi, którzy chcą je skrzywdzić.

Gdy tych dwoje wreszcie się spotka, wyjdą na jaw skrywane tajemnice...

Książkę czyta się szybko. Wciąga. [...]

Akcja "Kredziarza" biegnie dwutorowo – współcześnie i latem 1986 roku. Lata osiemdziesiąte widziane oczami dziecka to... koledzy, lato, rowery, budowanie szałasów i zabawy na powietrzu oraz ktoś nowy w mieście. Bez rodziców, dzwoniących telefonów, ale za to z własnymi tajemnicami i wolnością oraz nową zabawą – pisaniem kredą tajnych wiadomości do reszty przyjaciół. Cieszy mnie, że wydarzenia są tak podzielone. Pamiętam taki czas – piękne lata 80. i początek 90., gdy człowiek, choć ledwo odrósł od ziemi, czuł się jak pan i władca. Własne tajemnice, przyjaciele i odrobina wolności sprawiły, że ten okres wspomina się z rozrzewnieniem. W ten czas powracamy w powieści. Dajemy się wciągnąć w zabawy, chętnie podążamy za bohaterami do wesołego miasteczka. Ale nawet na takim idyllicznym obrazie pojawiają się rysy. Czy dorośli zawsze zachowują się porządnie? Czy bycie dzieckiem jest jednoznaczne z byciem miłym, niewinnym i dobrym? Jak świat dorosłych wpływa na nastolatków? Czy niewinne zabawy mogą doprowadzić do tragedii? Za każdym razem autorka pozostawia nas z pewną zagadką, tajemnicą, niewiadomą i... przeskakuje do chwili obecnej.
Całą historię współczesną opowiada Eddie. W życiu dorosłym każde z przyjaciół ponosi konsekwencje pewnych decyzji, o których stopniowo dowiadujemy się w trakcie lektury. Pewnego dnia Eddie dostaje list, a w nim rysunek ludzika i kredę. Powracają demony przeszłości.
"Kredziarz" jest debiutem literackim J.C. Tudor. To wyśmienity thriller z wartką akcją, szybkimi zwrotami akcji, pełen zagadek i niejasności, które wyjaśniają się dopiero na ostatnich stronach. Godna uwagi jest też okładka (Czarna Owca, 2018) – nawiązująca do fabuły, prosta i nie za straszna.