Twórczość, chocolatebrain

Dotknij mnie,
Tak jakbyś nigdy nie dotykał.
Dotknij mnie,
By poczuć smak mojego życia.
Dotknij mnie,
Wędrując ze mną marzeniami.
Dotknij mnie,
Żeby mnie poznać między wierszami.
Dotknij mnie,
Zrozumiesz wtedy moją ciszę.
Dotknij mnie.

Gwiazdy już nie świecą jak dawniej,
już nie spełniają marzeń.
Bo już nie ma o czym śnić,
już wygasł we mnie ostatni błysk.
I utknęłam w permanentnym mroku złudzeń
wciąż się pogłębiających.
I nie czekam na nowy dzień,
bo nie przynosi on nic.
Wciąż tylko tępy, głuchy, cichy krzyk ,
który zaciska się wokół mnie i nie pozwala wyjść,
a ja chcę żyć i pragnę jak kiedyś lśnić.
I śnię o wybawieniu, które przyniesie tylko śmierć,
tak czysta jak do życia chęć, i zabierze
ona z nowego dnia lęk i sarkastyczny gniew,
uwolni mnie.

Rozstrzygnięta cisza rani serce.
Ostry życia dźwięk, mikrofon zepsuty
Ktoś czyści buty, zakurzone od złych wspomnień
Może pora już zapomnieć?

Żeby, życie było choć zadośćuczynieniem za śmierć,
a nie śmierć zadośćuczynieniem za życia ostry dźwięk

Bądź mi...
Bądź mi nieprzemijającym uśmiechem słońca
Bądź mi skarbem zamkniętych źrenic
Bądź mi czystym szczęściem i prawdą niewzburzoną, bez podwalin cierpienia.
Bez początku, bez końcu. Bądź mi.

Tam gdzie ulotni się krzyk, stój i złap go.
Wsiąkaj zapach każdej łzy, by uczucia nie przemijały mi.
Świeżością w bezdechu bądź.

Jak ktoś jest dla Ciebie, wcześniej niż Ty dla niego to nie chcesz tego. Bo miłość musi być nie odkryta, musi być trudna, i trzeba o nią walczyć. W sumie każdy lubi mieć podany obiad pod nos, ale nie trzeba kroić nam kotleta, i mieszać sałatki z sosem