Twórczość, Chluby_kwiat_mowi_Drumphe

Zima...
Śnieg za oknem pada,
A ja?... Niczym czekolada...
Najpierw byłam gorąca,
Miłości chcąca,
Następnie postawiona na parapecie,
Przy zasłon smutnym fiolecie
Ostygłam...
Patrzę na tę zimę,
Odwilż już tuż za rogiem,
Teraz gdy tak czekam,
Jesteś moim wrogiem...
Chciałabym mieć odwilż,
W mym sercu czekoladowym,
Lecz czy ktoś mnie w końcu...

Zdejmie z parapetu?...

Niczym Brad Pitt w filmie z Tomem Cruisem,
Uwiodłeś mnie jak głupią małolatę
Marzącą o romansie z łobuzem,
Teraz moja dusza gna i sapie,
Okazałeś się być intruzem...

Łap, łap i chwytaj,
Zdawało się mówić me ciało,
Łap, łap, nie pytaj,
Ciągle miałam Cię mało...

Niczym wampir wyssałeś ze mnie życie,
Teraz jestem w pustki ramionach,
Ty cholerny pasożycie,
Nie masz pojęcia jak jestem zraniona...

"A gdybyś miała być jakimś przedmiotem, to czym byś była? - zapytał.
- Obuwiem zamszowym. - odpowiedziałam.
- Zamszowym? A dlaczego?
- Może i wielu nie chce zamszowych, znoszonych butów, lecz w końcu znajdzie się ten, co je doceni..."

Nie było mnie tu cztery lata,
Zdążyłam zwiedzić pół świata,
Świat się ostry wnet okazał,
Pociął mnie, uśmiech zmazał,
Byłam owalna, a jestem kanciata...

Poczekaj!
Zatrzymaj!
Pociąg już ruszył,
Nie można go zatrzymać,
Jedzie po torach życia,
Jedzie nim tyle ludzi,
Ale...
Czy mogę wyskoczyć?
Może mi się przecież coś stać...
Tak niewielu wyskakuje...

W sercu zapanowała jesień,
Ciemna, mokra i zimna
Niewiele brakuje jej już do zimy,
Zimy skutej lodem.
Czy kiedykolwiek nastanie wiosna?
Czy kiedykolwiek obudzi się do życia?
Do ponownej miłości?
Lecz po każdej wiośnie nastaje lato,
A po lecie znowu przychodzi jesień.
W sercu zapanuje jesień...

Weszłam do pokoju. Ogień tlił się lekko. Wiedziałam, że niedługo zapanuje ciemność.
Minęła godzina. Upłynęła na rozmowie, która przesądziła o wszystkim. Płomień palił się teraz lekko, przygasał.
Wstał. Zdmuchnął świeczkę tak po prostu. Nie obchodziło go, że przecież paliła się tak długo.
Wyszedł zostawiając mnie w ciemnym pokoju. Ciemność przelała sie do mojego serca, płomień zamienił się w łzy...

Oddycham oparami,
Oddycham zanieczyszczeniem,
Z każdym wdechem się wyniszczam, a jednak
Muszę oddychać.
Jesteś moim życiem.
Dlaczego więc tak ranisz?

- A Ty, Tygrysie? Masz już prezent dla Kłapouszka?
- Oczywiście! - rozpromienił się Tygrys.
- Postanowiłem odwiedzić go i świątecznie wybrykać. Wydaje mi się, że on bardzo tego potrzebuje, Krzysiu. :)

Miłość... A przynajmniej ta prawdziwa jest jak jak kakao - musi być gorąca, ale czasem bywa gorzka.