Twórczość, Chaen

To śmieszne, że ktoś musi mi powiedzieć, jak słodko wyglądamy razem i jak bardzo się kochamy, żebym to wreszcie zauważyła.

Czasem wściekłość budzi się we mnie
Rozkłada skrzydła i syczy
Układa się wygodnie, zatykając mi usta
i krzyczy.

Lubię czasem tę złośliwą jędzę
Ma cięty język i serce z kamienia
I w chłodną lalkę bez skrupułów i uczuć
mnie zmienia.

A kiedy dłonie zaciskają się w pięści
Mięśnie napięte jak struna
Słyszę cichy śmiech jędzy - mojego
opiekuna

I dopiero kiedy wypchnie z mej głowy
Resztki dziecinnej naiwności
Pozwala odzyskać mi władzę nad moją
smutną rzeczywistością.

I kiedy wszystko wydaje się wreszcie takie jakie powinno... Hamulce się psują, kółka odpadają, a biżuteria rdzewieje w ciągu kilku sekund, mimo, że jest ze złota.

Czuję się piękna tylko przy tobie. Gdy siedzisz obok mnie, uśmiechasz się i przesuwasz dłońmi po moich włosach. Właśnie wtedy czuję się miss Polski, Angeliną Jolie i Halle Berry. Tylko później, jak przestajesz patrzeć... To wszystko znika i znów jestem sobą, tą smutną dziewczyną z miliardem kompleksów.

Wtedy kiedy wydaję się najsilniejsza i skoncentrowana na działaniu, wtedy właśnie cię potrzebuję, bo wtedy jestem najsłabsza.

- Jesteś złośliwym, aroganckim, okrutnym egoistą z masą dziwnych fetyszy, który widzi tylko czubek swojego nosa.
- Wymieniaj dalej, kiciu.
- Nie mogę, nie poznałam jeszcze wszystkich twoich zalet.

Bycie za starym na coś to tylko stan umysłu, który trzeba zwalczyć. Zawsze jest się wystarczająco młodym, by robić te rzeczy, które już nam nie wypada.

Czasem trzeba spojrzec na siebie, przeczesac palcami wlosy, usmiechnac sie swoim najpiekniejszym usmiechem i powiedziec sobie - Jestes kims.

Ciekawa jestem, jak to możliwe, że jak patrzysz na mnie, widzisz kogoś zupełnie innego, niż ja, kiedy patrzę w lustro.

Kiedy nasze przyzwyczajenia stają się naszymi obsesjami, powinniśmy wiedzieć, kiedy przestać. Ale nikt tego nie wie.

Jak dobrze, że nie muszę przypominać sobie, jak się uśmiechasz. Robisz to zawsze, kiedy ja się uśmiecham.