Twórczość, Ceti1

...może miłość jest rzeczywiście
naga!
ale zwykle nie zapomina o okularach
w różnych dostępnych wersjach od
różowych do czarnych a bywa, że tylko
zakłada soczewki jednodniowe w odpowiednich barwach ...

inspiracja: ODIUM 2.06.2022

czy to nie zbytnia hojność
a nawet rozrzutność natury?
bo po co drzewom liście w różnych
wzorach i barwach?
to w kształcie serca u lipy jest
wystarczająco ładnie!
po co je kroić w ząbki albo paski?
wycinać wielką rękę olbrzyma
na liściach kasztanowca
lub drobne krążki jak ziarna
bobu z liści akacji?
albo mienić srebrzystością
liście topoli
migotać drobiazgiem brzozy?
ozdabiać detalem brabanckiej
koronki listek głogu?
ciąć paseczki na siwiejącej głowie
wierzby opłakującej los
pochowanych w trawie świerszczy?
barwić niewymyślne liście buka
na kolor ciemnego burgunda?
i jeszcze ten żart natury
drobniutkie zielone perełki osiki
drżące na samą myśl o sobie?
jaki zamysł miała natura?
może chciała być źródłem
inspiracji człowieka?

to on słychać szept ... stoi w holu
w niewyobrażeniu poety
starszy mężczyzna o otyłej sylwetce
bezbarwnej fizjonomii
trzymam tomik z jego wierszami
w niestosowności imaginacji

pobożna chwila wyczekiwania
siada na proscenium w świetle
reflektorów
mówi bez emfazy zwyczajny w nie zwyczajności
niezwykły
w wypełnionej sali nie ma nikogo
jest tylko on
proszę o podpisanie tomiku
i dedykację dla ...

Tak na prawdę nie wiadomo
jaki kot jest ...
siedzi z miną sfinksa a ty się
domyślaj co on ma w głowie!
Co innego pies!
u niego wszystko jest proste
łapą podane, uśmiechem ogona,
wyrażone okiem, szczekaniem
wyszczekane!
To dlatego jest tyle wierszy
o kotach, bo one takie tajemnicze
i nieodgadnione!
A pies?
najlepszy przyjaciel człowieka
jest taki oczywisty w swej
oczywistości, że już nic więcej
pisać nie trzeba!

Właśnie zakwitła akacja
kwietne kiście spływają
wonnymi soplami!
już kręci się wśród nich rój
zapracowanych pszczół
bo to czas ulnej produkcji
delikatnego jak poranny
promyk słońca rarytasu
z akacji!
a mnie się już marzą
wakacje!
z pajdą świeżego chleba,
pachnącą miodem
gdzieś tam, pod gruszą!
ech ... marzenia brzęczą,
ale produkt z nich żaden!

wysypał kilka ziaren piasku
wypłukał ją w wodzie
przyłożył otworem do oka
to zaskakujące, ale w muszli
skryła się kolumna i owalne
komory wrzecionem pnące się
ku górze!
tu powinny być kręte schody,
taras, przestronne salony
usłyszał odbite echem
od falistych ścian konchy
głosy ludzi, śmiechy dzieci!
To być nie może, bo on
Antoni
jest jeszcze dzieckiem!
a Pedro Mila nie ma dzieci
ani nawet żony, a może
i jego jeszcze nie ma?
skąd mógłby wiedzieć,
że zyska sławę nazwiska,
nie on a dom! dzieło
Antoniego Gaudiego!

" Wielką księgą, zawsze otwartą, w którą
wypada wczytywać się jest księga Natury,
wszystkie pozostałe pochodzą od niej"
Antonio Gaudi

Natrętna melodyjka
po raz drugi i trzeci
Rzeszów
- jest tablet za darmo ...!
Opole się spóźniło
niech sobie dzwoni!
umyłam ręce
automatyczny świergot
- zamówioną przesyłkę kurier wiezie -
już nie jedzie!
wytarłam ręce
coś brzęczy a to domofon
- ulotki roznoszę -
otworzyłam
i wywietrzyłam dzwonki!

Prawdziwe życie motyla zaczyna
się dopiero w wierszach!
jego życie w realu to ledwie
dni kilka ...
co innego gdy może do woli bujać
na falach wyobraźni!
ozdabiać każdy tkliwy kwiatek
i poić się jego nektarem!
nie bać się deszczu łez,
a nawet wichury targającej
namiętnościami!
schować się w poplątanych
myślach!
i wprost przepada trzepotać się
w ciemnej jamie brzucha!
Niech zatem nas nie zmyli pozorna
kruchość motylka, bo to heros siły
tkwiącej w poetyckiej wyobraźni!

... i nadeszła noc, rozplotła warkocze
rozsypała godziny, wygładziła światłem
Księżyca ... spięła zapinką snu ...
i zasnęłam

a on przyniósł mi dwa duże rude koty
patrzyły na mnie gniewnie jakby pewne
mej niechęci ... wołałam, że nie są moje
i niech je ktoś zabierze ...

koty zabrał dopiero dzień, wpadł przez
okno słonecznym warkoczem!
... ciekawe komu noc, wsadziła, gdzieś
tam gdzie jest ze snem, wielkie rude koty!