Twórczość, c\'estlavie

Uśmiecham się do ludzi. Czuję całą sobą muzykę, która leci w słuchawkach.
Jesienne liście opadają z drzew. Mój cień tańczy wraz ze mną w promieniach Słońca. Jestem szczęśliwa.
Tak po prostu.

Chcę się cieszyć Waszym szczęściem, ale czemu to musi tak boleć?
Na samą myśl o tym, że już jesteście ze sobą łzy napływają mi do oczu. Uciekam jednak daleko, abyś tego nie zauważył.
I znowu wracam z maską na twarzy, nie możesz dowiedzieć się co czuję.

One dwie. On jeden. Którą pokocha?

Zapewne tą drugą. To, właśnie nazywa się ŻYCIE.

'Chciał tylko żyć, brać życie obiema garściami, przejść przez nie najprzyjemniej, jak tylko można, nic więcej.'

Płacz w samotności pokoju. Bezsenność i gapienie się w sufit.
Ciężki sen. Nowy dzień i kolejna próba ukrycia swoich uczuć do niego.