Twórczość, Bulletproof_

Widzisz, te wszystkie pytania bez odpowiedzi... ja po prostu nie wiedziałam jak się pożegnać

- Czy wiesz kto wzniecił ten ogień?
- Ty, Pani. Jak śpiący smok w pałacu z zapałek, nieostrożnym i nieumyślnym westchnieniem spaliłaś cały swój świat.

Śmiesznie chodził. Teraz najprawdopodobniej nie jest tym człowiekiem, co wtedy, kiedy go nie znałam.

Jestem tym słowem, które przez lata czytasz na swój sposób i dopiero kiedy decydujesz się przeliterować, okazuje się, że od zawsze czytałeś mnie niepoprawnie.

Ciało z platyny, mam sto twarzy
Zamknięta w sobie, wciąż przygasam,
Na Twoje słowa nazbyt łasa
Z sercem, które tęsknotą żarzy

Oczy otwarte, mam sto ramion
Smutki zamykam w kryształ soli
Wygrałam, biorą co kto woli
Choć jedna jestem, tysiąc imion

Zbieram się z tego świata
Nikt nie zauważy
Blizny. Śladu uśmiechu.
Grymasu na mojej twarzy.

I może tak miało być,
Tak właśnie skończyć się miało,
Wszak nie zaczęło się nic,
Dlatego się nie udało