Twórczość, Budoko

W tych czasach nie staniesz się już władcą na poziomie Boga.
Chyba, że wykażesz się odpowiednią charyzmą, by dzisiejsi ludzie, o dzisiejszej wiedzy i godności, walczyli, by móc stać w tłumie wokół ciebie gdy rano będziesz korzystał z toalety i zabijali się za zaszczyt podtarcia ci tyłka.

Tak naprawdę, trudnym jest moment, kiedy nasze słowa, w których wyrażamy prawdziwe uczucia, prawdziwy żal i smutek, spotykają się z reakcją.
Bo tak naprawdę nie jest przyjemnym, kiedy spotykają się z prawdziwymi wyrzutami sumienia, prawdziwym bólem, że postąpiło się źle.
To jest wręcz większy ciężar na sercu niż odczucia poprzedzające wyznanie.

Życie można porównać do pływania w spokojnym jeziorze.
Można płynąć głośno, samym wierzchem, wzburzając najwięcej fal.
Można płynąć pod wodą, dzięki czemu długo nie będzie nas widać ani słychać, ale zawsze trzeba się wynurzyć, żeby zaczerpnąć powietrza.
Można też utrzymywać się na odpowiedniej głębokości, nie wywołując żadnego dźwięku i nie wzburzając fal.
Ale w każdym wypadku może zawiać wiatr, zaburzając nasz rytm, możemy natknąć się na innych ludzi, którzy również coś zmienią. Nie można całego jeziora przepłynąć identycznym rytmem.

Kimże jestem dla Ciebie? Zlepkiem liter, małym obrazkiem. Więc dlaczego potrafię wywołać w Tobie emocje?

Nie boję się bólu, samotności, śmierci, bo to część człowieczeństwa. Boję się miłości, bo do tego nikt nas nie przystosował.

Dobry dowódca to taki, który zagrzeje lud do walki krótkim zdaniem napisanym drobnymi literami gdzieś na murze czy małą czcionką na dole artykułu w gazecie.

- Kiedy już zaczniesz głaskać czy pieścić kota, rób to tak długo, aż on sam będzie miał dość.
- Niby dlaczego?
- A jak ty byś się czuł, gdyby ktoś sprawiał ci wielką przyjemność, żeby potem nagle przestać i sobie gdzieś pójść?