Twórczość, brokengirl

Więc mówisz, że wieczorem leżąc w łóżku wyłażą na wierzch wszystkie twoje problemy i zmartwienia. Zastanawiałeś się, czemu tak jest? Bo jesteś wtedy na odosobnieniu, nikt do ciebie nie mówi, po prostu nikt nie zagłusza zmartwień. U ciebie to się dzieje wieczorem. Ale pomyśl o ludziach, którzy nigdy nie mają się do kogo odezwać, do których nikt nic nawet nie szepnie. U nich problemy wyłażą zawsze.

W miejscu bez czasu i przestrzeni jest setki miliardów istnień. Tylko niektóre z nich zostają obdarowane życiem. To niewątpliwie wielki zaszczyt. Każde istnienie chciałoby dostać życie. Dlatego żałuję, że akurat moje istnienie dostąpiło tego zaszczytu, bo nie potrafię się im cieszyć, nie potrafię go kochać i źle się z nim czuję. Moje istnienie nie powinno dostać życia.

-Po co odkrywać wszechświat, skoro nie znamy samych siebie?
-Bo to mniej bolesne niż spotkanie z pustką, która w nas od zawsze drzemie.

Patrzę na otaczający mnie świat i wszystko wydaje mi się takie... nieprawdziwe. Zakłamane i skomplikowane. Jakby prawdziwe było tylko to, co jest we mnie w środku. Moje uczucia i moja pustka. Jakbym była odizolowana od tego wszystkiego.

Jeśli nie zapytasz, odpowiedź zawsze będzie brzmiała nie. Jeśli nie spróbujesz, nigdy ci się nie uda.

Gdyby ludzie znali swoją Przyszłość, nigdy nie spotkałaby ich miła niespodzianka, a przed nieprzeciwnością losu cierpieliby niepotrzebnie.