Twórczość, boundlessness

jakże chciałbym teraz być u Ciebie
jako papieros zwykły
w jednej z Twoich paczek

trzymajac mnie w swojej dłoni kruchej
ukoiłbym nerwy zszargane
smakując słodkiej śliny

i choć spaliłbym się pewnie
trzy raz szybciej niż inny
warto by było umrzeć dla Ciebie
by w tej ostatniej chwili być w końcu potrzebnym
bym mógł dotknąć w końcu dłoni, ust
deliaktnie musnąc język

a podczas gdy ty głęboko mną się zaciągając
wciąż i wciąż
aż do zachłyśnięcia
ja znalazłbym się w środku
wypełniając Cię całą
będąc w końcu bliżej upragnionego miejsca

byłbym bliżej serca

gdyby zakwitła we mnie odwaga
powiedzieć bym umiała
i wiedziałbyś już dawno
ile twoje ciepło dla mnie znaczy
i że żadne wargi nie takie jak twoje
i że każda inna ręka nie taka, zła
bo nie twoja

spadł właśnie pierwszy śnieg
dzieci wesoło biegają
też może wyjdę do ludzi
w końcu

niczym sople łzy na moich policzkach
zastygły

zimne, twarde
niczym ty
niczym ja

nie mów mi 'zawsze',
nie mów mi 'nigdy'.
niech nie padnie 'kocham' z Twoim ust.
nie mów, że tęsknisz
i nie mów, że pragniesz.
zamilcz, jeśli wiesz, że to kłamstwa.

może to zbyt proste
może zbyt banalne

ale

przy nikim nigdy jeszcze
dusza moja nie zaznała
takiego błogiego spokoju

dla nikogo nigdy jeszcze
serce moje galopując
nie powiedziało mi że

jedyny jesteś wśród wszystkich mężczyzn

Kochanie, jest mi źle
ostatnio coraz częściej
w papierosowym dymie
powoli znikam, rozpływam się

Kochanie, tak sobie myślę
że ta noc to zbyt krótka
by wypłakać wszystkie łzy
wypędzić z siebie smutek

Kochanie, Księżyc wschodzi
tysięczny już raz
jutro przed Słońcem będzie mi znowu wstyd
że Ciebie nadal nie ma

kiedy nie kochałem jeszcze
świat jakoś wolnej
wokół własnej osi
nawet pies nie witał
smutny w kącie siedział

tak chodziłem wzdłuż ulic
łzami wypełniałem
pęknięte chodniki
nawet czasem odpowiedziałem
"dzień dobry" kłamliwe

i nagle
kocham cię
...
już mi dobrze

trafiłam na jabłko
pachnące i piękne
czerwienią od razu przykuło mój wzrok

ugryzłam te jabłko
soczyste i... zepsute w środku

zobacz,
zupełnie jak Ty

pokochajmy się
chodź
usiądziemy na ławce w parku
będziemy dusze swe ogrzewać
wznosić się na falach pocałunków
dryfując w swoich ramionach
zaopiekuję się tobą a ty
nigdy nie pozwolisz mi cierpieć
nierozłączne dłonie
i myśli do siebie lgnące
jak ptaki do gniazd
będziemy do siebie wracać
jak stęsknione dziecko
do swojej matki
po długich latach rozłąki

synchoronizacja serc

chodź
pokochajmy się

na co mi te okna?
stoję aby
patrzę

na pamięć znam już Twoją
nieobecność