Twórczość, BO.TAK.

najgorsza zbrodnia
na całym świecie
to wbić nóż w dobre serce
które bije dla ciebie

i możesz tłumaczyć
sobie po cichu
że jakoś to zniesie
blizny nie będzie

lecz z serca dobrego
tego dobra ubędzie
a bić nie przestanie
nigdy
dla ciebie

bardzo bym chciała
bardzo się boję

czemu cie nie ma
czemu nie będzie

lepiej we dwoje
kolacje gotować

pic wino do rana
czas marnować

dzielić myśli
serca bicie

...i życie
przy okazji,

życie

bolesne jest żegnaj
powiedziane za szybko
mimo gardła ściśniętego

niesprawiedliwy los
nie uprzedził
ze to żegnaj to do nigdy

milczałam ale
powiedziałabym tak wiele
gdybym tylko wiedziała

że odchodzisz tak wcześnie na wieki wieków

rozbijam wspomnienia
o niewidoczne szkło rzeczywistości
kolory ich zbyt jaskrawe
choć miec powinny tyle z szarości

bo żadnej miłości
żadnej radości

a i tak zbieram ułamki szarej przeszłości
kolorowe jak tęcza
bo uciec chce
od bezbarwnej jak szkło
rzeczywistości

szerokie, tajemnicze
głębokie, nieodkryte
na pewno nie gorące-
-lodowate
twarz wykrzywiające
bo słone

inne szalone, wzburzone
nieco cieplejsze
nawet słodkie
w nieustannym biegu
a wąskim korycie
życie?

inne pozornie małe
za to często gorące
brudne, śmierdzące
lecz w pewien sposób...urzekające
tym, jak krótkie,jak chwilowe

tajemniczość przyrody
zrodziła odkrycie

że wszechobecna woda...
...jak wszechobecne życie

gdy troski odchodzą,
same wspaniałe chwile
przeżywam,
nagle spokój ducha
przerywam
bo pojawia się

ona

i wszystko jak domek z kart
niszczy się,
rujnuje
chociaż to widzę
nic już nie
uratuję
bo nic już nie czuję

ona
wspomnienia bolesne
przywołuje,
wyrzuty sumienia
bezpodstawne,
bezpodstawnie wywołuje

znika od razu cała magia
znika chwila wymarzona

bo pojawiła się pamięć

pojawiła się

ona

byłeś tak blisko
bałam się dotknąć

jesteś tak daleko
dotykam, obejmuje

członkami wyobraźni
po twym ciele wędruje

bałam się odezwać
byś nie spłoszył mnie jak sarny

byś nie zgasił mych nadziei

łatwopalnych

niczyja jestem...
choć tak wiele mam wsparcia
tak wiele ludzi
wiele miłości
niczyja jestem....
jak porzucona zabawka
przez znudzone dziecko
...być może nie znudzone,
ale wyrośnięte...
gdzieś za łóżkiem
pod kurzu kłębem
niczyja jestem...
czy nie ja sama sobie winna?
czy nie ja?
ni czy ja...