Cytaty - Bogdan de Barbaro

To kwestia pewnej czujności, żeby nam świat nie ułożył umysłu jednostronnie. Dla mnie to pytanie natury egzystencjalnej. Czego szukam: pogłębionych, zróżnicowanych poglądów czy świata zero-jedynkowego?

Myślę, że wielu ludzi ulega presji na przekraczanie granic. Ulegają złudzeniu, że jeśli obnażą się publicznie - pokażą ciało lub zwierzą się z chorób, doświadczeń seksualnych lub innych przeżyć intymnych - to pokażą, że są prawdziwie wolni. Tak naprawdę wpadają w niewolę mody: to, co było ich intymnąścią, staje się materiałem do zaspokajania tych, których ekscytuje "zdzieranie zasłon". A przecież intymność jest przywilejem i prawem do posiadania granic. Ci, co się obnażają, dają się oszukać i dobrowolnie to prawo oddają.

To swoisty paradoks uczuciowy, ale dość uniwersalny: poczucie krzywdy daje mi swego rodzaju prawo do poczucia moralnej wyższości. Jestem krzywdzony, więc jestem lepszy. Ubywa mi poczucia dobrej sprawczości, niewiele mogę zmienić w swoim życiu, chowam się w niszy „jestem krzywdzony”.