Zaufanie, kłamstwa, ocenianie... To jest natura człowieka. Zaufaniem obdarzamy najbliższych. Kłamstwami próbujemy się bronić albo ukryć coś zbyt bliskiego, strasznego lub przykrego. Oceniamy innych nawet przed poznaniem ich prawdziwej strony, historii i życia.
Ale nie powinniśmy robić niektórych rzeczy. Prawdą jest to wszystko co napisałam - fakt. Oceniamy, kłamiemy, ufamy - fakt. Kochamy - też fakt.
Pewnie zastanawiasz się po co to pisze. Miałam taką sytuację, że przyjaciółka i chłopak moich sióstr nie zaufali im i ocenili. W tej sytuacji były dwie naturalne odruchy ludzkie: ocena i kłamstwo.
Najbliżsi i przyjaciele powinni sobie ufać, nigdy nie kłamać. Nawet w najgorszej sytuacji zagrażającej życiu. Lepiej powiedzieć, że nie może ona wiedzieć niż okłamać tekstem typu: 'wszystko jest w porządku, nie martw się'. To najgorsze i nie najmądrzejsze wyjście z sytuacji. Gdy okłamana osoba dowie się prawy nie będzie ci ufała. Może w małym stopniu, ale jednak.
Napisałam to pod wpływem chwili. Nie chcę ocen, lecz po prostu zrozumienia, że życie masz tylko jedno i nie warto go marnować na kłamstwa i brak zaufania.
