Twórczość, BeezKitu

Jestem kobietą, która zdradziła i została zdradzona. Poniekąd nie widzę w tym niczego złego. Emocje ludzkie są niezrozumiałe, a skoro właśnie tego pragnęłam to dlaczego miałabym nie wziąć tego, co było tak bardzo na wyciągnięcie ręki (?)

Często chciałoby się krzyknąć "Stój, zatrzymaj się!". Jednak narastająca w Nas - ludziach, ciekawość świata, zagłusza wewnątrzny głos moralności i podąża ścieżką przetartą przez coś zupełnie innego. Nowa, niebezpieczna i szalenie pociągająca droga prowadzi na ogół do złego, ale mając wybór i tak nią podążamy. To coś w rodzaju ciekawości świata, tyle tylko, że z koszmarnymi konsekwencjami. Zdrada, pruderyjność, brak skrupułów i konsekwencji. Czy naprawdę do tego zmierza świat?

Przysłowia mądrością narodu, a faceci prowokatorami przysłów - co wcale nie znaczy, że tę mądrość wzbudzają.

Jak długo można żyć w niepewności co przyniesie jutro? Jak długo można tłumaczyć i nie rozumieć? Ile można wylać łez? A co najważniejsze, do jakiego stopnia można kogoś zranić? Nie sposób odpowiedzieć...

Czym jest kochanie? Przynoszeniem sobie bukietów kwiatów, czekoladek? Przytulaniem się, sprawianiem przyjemności? Nie. To po prostu bycie. Zawsze i na zawsze.

Czy błędem jest pokazanie bliskiej osobie, że Ci na niej zależy? Nie. Ale to musi być naprawdę bliska osoba - wtedy to doceni, jeśli nie - nigdy takową nie była.

Minęły już dwa lata. Za nami słońce, lekkie zachmurzenie, czasami grzmiało. Pierwsza burza, a Ty uciekasz. Zostawiasz mnie samą, bo boisz się piorunów. W dwójkę raźniej... Cóż, ja je przeczekam. Ciebie i tak w końcu dopadną.

Czy znalazłam już swój dom, swoje miejsce na ziemi? Nie. Niektórzy jednak mają siedemdziesiątkę na karku i jeszcze tego nie zrobili. Cóż, przynajmniej w swoich poszukiwaniach nie czuję się samotna.