Twórczość, Bacha15180

-Zastanawiałeś się kiedyś nad swoim życiem ??
-Tak, czasem , gdy kładę się spać...
-I co ? Nie uważasz , że jest idealne lub chociaż trochę przypomina obraz z Twych marzeń?
-Nie, nie uważam tak
-Dla czego ?
-Bo nie ma głównego elementu...Ciebie...

Chciałabym móc znów zasnąć obok ciebie, dotknąć twego ciała, skosztować smak twych ust, poczuć dotyk twoich rąk , zapach twoich perfum ... móc przypomnieć sobie wszystko co było piękne lecz złość i zazdrość o nią wszystko przysłania , jest nie do pokonania...

Błędem jest odizolowanie się od świata po stracie bliskiej osoby.. teraz to wiem.. chcę wykrzyczeć co mnie boli , lecz nikt nie chce słuchać mnie ...

Mijały dni , miesiące a ja ,jak dobra aktorka łudziłam ludzi otaczających mnie i wmawiałam im , że jest wszystko w porządku . Może dla tego , ze moje serce stało się jak węgiel , który był najpierw drzewem wszystko czującym i żywym ,a potem usychając upada na ziemie , zostający przysypany ziemią przez zimny wiatr, uczący go oschłości i braku czułości .Stając się twardym , zimnym i czarnym jak diabeł kuszący złem serca człowieka.
Wszystko wskazywało na to , że zmienię się nie do poznania i tak też się stało . Jestem zupełnie inną osobą niż byłam kiedyś. Z dziecka przerodziłam się w dorosłego człowieka o sylwetce nastolatki.

Właśnie dopiero teraz zrozumiałam co to znaczy być rodziną. To nie tylko wspólne święta , bycie razem kiedy jest dobrze . Pokazówki przy ludziach ,że wszystko jest okey a tak naprawdę nie jest. Kłótnie za kłótniami , spory o wszystko , zazdrość przechodząca wszelkie granice i wypominki o wszystko co było. Ale rodziną jesteśmy w tedy , gdy szanujemy się nawzajem , czułych słówek nigdy nie brakuje , prezentów , kwiatów, bliskości poznajemy smak. Kiedy jest źle nie ukrywamy tego , dzielimy się z partnerem swoimi odczuciami , potrzebami a on przyjmuje to ze spokojem , próbują bez braku sztuczności naprawiać. Nie rezygnować z tradycji . Ale wspominać to jak było na początku.

Będę robić to co zwykle, pokonam góry hydry , pazerności i zawiści ludzkości spełniając marzenia swoje , że będę żyć dniem nie czyhając na to co będzie pojutrze lub nawet jutro..

Gdy mówię ,że wszystko jest okey. To może jednak kłamię , a może chcę myśleć , że tak na prawdę jest , łudząc się ,że tak może być..

Nie mogąc pogodzić się z Twoim odejściem uciekam daleko od rzeczywistości zbaczając z drogi... wtedy słyszę Twój głos " NIE IDŹ TAM " tracąc siły upadam na ziemię niczym głaz rozpaczy i u tęsknoty za Tobą...

To co w nas jest nie odczytasz z ust, oczu czy też łez.. lecz z serca , które w nas tkwi.. a klucz mamy tylko my i to od nas zależy komu go podarować by odkrył to co w nas prawdziwe...