Próżno szukać przyjaciół na nieludzkiej ziemi,
JAK losów żołnierskich już nikt nie odmieni.
Próżno oczekiwać litości od dyszących zemstą
W błoto zostały wdeptane i honor i męstwo .

I tylko jeszcze ostatnie spojrzenie w niebo przejrzyste
I łzy niekiedy spod powiek spływające-czyste
A potem zdradziecki tchórzliwy strzał w tył głowy
Odbijał się echem z katyńskiej dąbrowy.

Okaleczone ciała zwalono w wykopane doły,
Tysiące bezimiennych ciał,by świadczyć nie mogły
O mordzie haniebnym moskiewskich siepaczy
O głodzie i chłodzie bezdennej rozpaczy.

Przez dziesiątki lat Ojczyzna i Świat słuchał przedziwnych teorii
Pokrętnych zapewnień fałszywej historii
A rodziny nie mogły jawnie czcić pamięć swoich bliskich
Pomordowanych przed laty w lasach katyńskich

Dzisiaj historia tragicznie zatoczyła koło , stanął czas
W mgnieniu oka , w jednej chwili nie ma Was wśród nas.
I znowu poranione ciała i krew polska na nieludzkiej ziemi,
Krew potomków tych, których tu leżą w śród Nas zielonych cieni.

To nowy zapis na karcie naszej polskiej historii
Tragiczny zapis ludzkiej zawiści, arogancji i fobii,
Brak tolerancji , bezpieczeństwa i przezorności ,
zebrały swoje żniwo: ból i ogromu potworności

I tak Polska przez wieki nieugięta
Wiecznie Nieśmiertelna , miast pokryta złotem
Majestat Najjaśniejszy Rzeczpospolitej
Zbezczeszczony został pod smoleńskim błotem.

Autor: Emka

Wiersz nie jest mojego autorstwa, ale wstawiony na prośbę autora, który prosi o opinie

Krótka chwila, Ciebie już nie ma,
Pozostaje nieuchronna samotność.

Twoja głupota i lekkomyślność.
Świat zjadł Cię w całości.

Widzę Twe oczy zamglone,
Przysłonięte łzą przejrzystą.

Czy kiedyś się odnajdziesz?
Czy odnajdziemy siebie?

Ulotne chwile wypełnione czułością.
Wciąż czuję smak Twych ust.

Krótka chwila, Ciebie już nie ma,
Pozostają wspomnienia.

Nie można wymazać przeszłości, trzeba się z nią zmierzyć.

dedykuje ten tekst mojej przyjaciółce