Twórczość, atropine

Bo kiedy ktoś łamie nam serce, to nie można nie myśleć i nie
czuć. Bo wtedy nawet w tłumie ludzi jest przeraźliwie cicho. I możemy tylko
jeszcze ciszej modlić się o to, żeby wszystko posklejało się jak najszybciej.

Wiesz, nie chodzi o łapczywe dłonie na ciele i głośny oddech w okolicach prawego ucha. Nie.
O ciepłą dłoń w lodową noc tuż pod sercem, która nie wie za bardzo, czy może i powinna. Ale jest. Bo chce i próbuje. Bo kiedy się kocha, to się jest i nie znika.

Trzeźwi ludzie są szczęśliwi. Nie muszą nic robić, nie muszą pić, żeby się uśmiechnąć późną nocą.

Można zakrywać usta, szukać spełnienia, łapać jego stopy i malować ogromne serca w kalendarzu w kuchni. Być na nic i na wszystko. Pod tęczą i na tarczy. A ja mam dość wracania na tarczy pod Twój koc po cichu. Dobrze, że jesteś. Zostań.

Czasem spotykamy ludzi, którzy nie zostaną z nami dłużej niż kilka dni lub godzin. Bo życie tak chce i los mu sprzyja.

A kiedy parują uczucia, odchodzą też troski. Wszystko znika przykryte grubym alkoholowym kocem. I nie ma.