Twórczość, @rt1993

nie mam już siły.
nie mam już siły, sama nie wiem na co.
bycia czyimś "pogotowiem emocjonalnym"?
skoro sama jestem strzępkiem emocji.
nie, lepiej pasuje "tykająca bomba emocjonalna".
tak. w końcu wybuchnę.
i to z taką siłą,
że Ci co będą w polu rażenia, nie przeżyją tego.
moja "miłość" chyba uszła.
uszła ze mnie jak życie z kogoś kto umarł.
wypaliła się jak płonący dom podlany benzyną.
to smutne.
miało być na zawsze.
to ta przerażająca rutyna mnie zabija.
niby coś czuję, ale przestałam tęsknić.
niby coś czuję, ale to już nie to co kiedyś.
zniknęło te palące uczucie, towarzyszące tęsknocie,
każdej chwili bez niego, a została tylko pustka.
to smutne.
a tęsknię tylko wtedy kiedy się nudzę...
czy tak wygląda życie ludzi?
dwojga niegdyś szalejących za sobą ludzi...?

Tysiące ludzi nie spełnia swoich marzeń, tylko dlatego, że uznało je za nierealne. Dlatego ja podążam za swoimi.

Nigdy nie przechodzi okres "ten ten i tylko ten". Można go zignorować, ale on nigdy nie mija. "Książę z bajki", zawsze będzie tym jedynym, a każdy kolejny będzie tylko podobny, albo będzie ucieleśnieniem marzeń "o księciu".

Błogosławieństwem nie jest to co wydaje nam się że możemy dostać od Boga. To tylko dodatek. Prawdziwym błogosławieństwem jest to co my możemy dać Bogu. I to jest błogosławieństwo które daje prawdziwe szczęście.

Marzyła. Wierzyła, że znajdzie się kiedyś taki ktoś, kto gdy będzie zimno, pożyczy jej bluzę sam z siebie, tylko po to żeby później szukać w niej jej zapachu...

Hmm...życie jest zabawne. Przepełnione wspomnieniami, pełne niespodzianek i zbiegów okoliczności. Ale zawsze dostajemy to, czego akurat potrzebujemy...

Zadam podstawowe pytanie: Po co?
Po co?
Mam już dosyć. Nie mam już sił, nie nadaję się do życia w tym świecie, z tymi ludźmi. Każde kolejne wyjście do nich, do kogokolwiek kosztuje mnie coraz więcej. Najchętniej nie wychodziłabym z domu, a najlepiej nawet z łóżka, żeby nie musieć nikogo oglądać i żeby nikt nie musiał patrzeć na mnie. Jestem młoda, moje życie jeszcze nie zdążyło się dobrze rozkręcić, nabrać rozpędu. A ja już jestem zmęczona i nie mam sił. Czasem mam tylko lepsze dni , przebłyski światła w ciemnym długim tunelu, pojedyncze ciepłe promienie słońca na delikatnie odkrytej skórze późną wiosną. Więc, po co? Po co mam codziennie wstawać? Robić kawę? Jeść śniadanie? Po co mam wychodzić? Po co [...]

grunt to być zdystansowanym do wszystkiego. potem gdy już wszystko się ułoży, okaże się że życie wcale nie jest takie złe jak się wydawało na początku.

Każde marzenie jest w jakiś sposób nierealne. Dopóki nie zrobimy nic w tym kierunku, tak pozostanie.

Ściągnij delikatnie na siebie uwagę, uśmiechnij się od czasu do czasu. Daj czas. Sam przyjdzie.

każdy ma nierealistyczne marzenia. Dlatego że to one utrzymują nas przy życiu, dając nadzieję.