Twórczość, Arias

A dlaczego ptaki latają?
Latają, ponieważ czują wolność w skrzydłach.
A dlaczego niektóre latają wyżej?
Bo się nie boją.
Czego się nie boją?
Bolesnego upadku.
A co to jest wolność?
To takie coś co każdy może mieć.
I ty też takie coś masz?
Niestety nie.
Dlaczego, ktoś ci ją zabrał?
Tak, dawno temu.
A jak to się stało?
Po prostu, ktoś przyszedł i po chwili z nią odszedł.
I pozwoliłeś na to?
Niestety musiałem.
Brakuje ci wolności?
Nawet bardzo.
A nie możesz poprosić, żeby ten ktoś ją oddał?
Chciałbym, naprawdę, ale się boję.
A czego się boisz, że nie odda?
Właśnie boję się, że odda.
To chyba dobrze, czy nie?
Zależy jak wysoko na niej polecę, bo jak mi jej zabraknie, to upadek zaboli bardziej.

A co to śmierć?
To taki długi sen.
I każdego to czeka?
Tak, ale każdego kiedy indziej.
Czyli jak pójdę dzisiaj spać to umrę?
Nie, dzisiaj jak pójdziesz spać, to z pewnością będziesz śnił o czymś ładnym.
A Ty już umarłeś?
Kilka rzeczy we mnie.
Bolało?
Czasami jak o nich myślę to boli.
A jak to jest umrzeć?
To jak taki odpoczynek.
A kiedy się umiera?
Jak tylko zasłużysz, albo coś stracisz.
Czyli muszę być grzeczny?
Pasowałoby, ale Tobie to jeszcze nie grozi.
A dlaczego?
Dzieci nie zasługują tak szybko.
To muszę być stary?
Oczywiście, że nie.
To kiedy umrę?
Jak dorośniesz i przyjdzie odpowiedni czas.

Pamiętam to zdjęcie
jedno na mostku
Pamiętam chłód
barierki z metalu
Pamiętam tą pozę
do kwiatu w parku
Pamiętam tą ławkę
tylko naszą
Pamiętam tak wszystkie
chwile ulotne

Lecz pamiętam także,
że nie ma Cię przy mnie.

From milion faces
i can dream about
only one smile.
i can dream about
only Your eyes.

You are lost Star
from beautiful sky.
You are the flower
for my empty heart.

i see the sunrises
when i meet You
i'll see the sunsets
if You walk away.

i lost my soul next to You.
my heart fled to You.
and i lose my mind because
i love You simply.

Gdy zamknę oczy
I wytężę swój słuch
Usłyszę Twój głos
Nawet cichy

Gdy Cię zobaczę
I oddam swą radość
Poczuję Twój uśmiech
Nawet szczery

Gdy Ci poprawię włosy
I oswoję jeden kosmyk
Ujrzę Twe śliczne oczka
Nawet błyszczące

Gdy Ci przedstawię duszę
I nawet odkryję rany
Ukoi je Twa obecność
Nawet chwilowa

Gdy księżyc skryje się za chmurami
Gdy słońce skryje się za horyzontem
Ja skryje się za swoim cieniem
I dostrzegę wszystko zwłaszcza Ciebie

Gdy wiatr skryje potok słów
Gdy deszcz skryje uśmiech mój
Ja skryje się za chmurą ciemną
I usłyszę wszystko zwłaszcza Ciebie

Gdy śnieg skryje puchem ziemię
Gdy lód skryje jedno serce
Ja skryje się za drzwiami
I przeczekam zimę w cieple

Gdy promyczek skryje świat
Gdy ciemność skryje blask
Ja ukryję się na wieki
I nie ujrzę nigdy Ciebie

Kogo widzisz
w tafli wody?
Kto tam dzisiaj
jaki jest?

To jest wszystko
To Ty właśnie
się uśmiechasz
Ty tam patrzysz

Kogo widzisz
w pustym lustrze
Nie czaj się
I spójrz w oczy

W nich jest świat
Twój własny
Spójrz głęboko
Zrobisz wszystko

Marzysz? Wiem
Spełniaj sny
Tylko Ty
A możesz z kimś

Kiedy Ci poleci łza
Ofiaruję Ci uśmiech
I powstanie wtedy tęcza

Kiedy Cię nawiedzi smutek
To dla Ciebie go wygonię
I zaproszę szczery uśmiech

Kiedy tylko jest Ci źle
Wymyślimy coś we dwoje
Napisz proszę szybko do mnie

I nie żałuj żadnych słów
Gdy samotność Cię dopadnie
Jestem zawsze obok Twój
Zawsze możesz liczyć na mnie

WŁĄCZ
Masz chwile
Więc usiądź
Przeczytaj
Trwa życie
Trwa Twoje życie
Nie przewijaj go
Tylko przeżyj
Nie jesteś jedyny
Ale inny
Jesteś wyjątkowy
I tak właśnie żyj
Cały
Wstań
Idź żyć
WYŁĄCZ

Mam drogę i mosty
Mam życie jak każdy
Mam wybór przed sobą
A czasu nie cofnę

Zasypać drogę może
Zburzyć swe mosty
Coś wybrać muszę
I żałować potem

Decyzje są trudne
Najgorsze też słowa
I dwie odpowiedzi
Dwa tylko słowa

To w końcu życie
Całe ubrane raz tak
Całe ubrane raz nie
Najgorsze jest
Pewne "wiem"

Skoro zwierzęta nie mają duszy
Dlaczego jesteśmy chciwi jak lis
Dlaczego nieodpowiedzialni jak sójka
Dlaczego jesteśmy wierni jak pies
Dlaczego boimy się jutra?

Skoro natura nie ma duszy
Dlaczego mamy serce z kamienia
Dlaczego zmuszamy do łez jak cebula
Dlaczego jesteśmy nieobliczalni jak burza
Dlaczego boimy się jutra?

Skoro są w nas żywioły
Dlaczego nie siejemy jak wiatr swojego życia
Dlaczego nie doceniamy jak morze swojego płynnego życia
Dlaczego zatracamy siebie jak płomień
Dlaczego boimy się jutra jak popiół?

Jestem iskierką
Chcę świecić
Szukam samotności
Lecz brak jej nawet we śnie

Jedna iskierka
Roznieca pożar
Lub sama gaśnie
I przepadnie na zawsze

Jestem tą iskrą
Więc mam zadanie
Albo sam zgasnę
Albo coś podpalę

Może tą iskrę
Jedną malutką
Przekażę dalej
I coś się stanie

Coś spłonie
Coś zgaśnie
Gdzieś się pojawi
Światełko zawsze