Twórczość, Ariadne

Lubię lustra, gdyż tylko one są ze mną zawsze niepodważalnie szczere.

Czasem również ich nienawidzę, za tę właśnie szczerość.

Dlaczego jeszcze nie przychodzisz?
Przyjdź, pięknie proszę.
Porwij, zabierz!

Już liczę minuty
Choć sekundę dla mnie
Nie wskazówki mierzą, a cykady.

Jedna.
I kolejna.
Wiele tych sekund.

Niewiele mam dla ciebie czasu.
Znów do rana każesz mi liczyć?

Jak bardzo trudno postawić krok
czasami
Żyjemy tylko raz a nikt z nas
tego nie umie,
żyć
Łatwo jest kroki stawiać tym, którzy
stąpają po chmurach.

To czego nie znam w sobie ja- to jest piękne. Nieodkryte, srebrzące się delikatnie warstwy mej duszy...

Wyszeptałam w skrzydła anioła:
Zanieś mnie daleko, gdzie nie będzie bólu.
Gdzie nie będzie strachu, rozpaczy oraz straty.
Zanieś mnie do krainy, której nie brudzi żałobna czerń i w której istnieją wróżki...

Gdy Cię nie poznam, nie uszanuję a wzgardzisz mną tłokiem słów krzywdzących, uśmiechnę się jedynie z pogardą.
Gdy zaś zdobędziesz respekt w mym mniemaniu lub co gorsza uczucie i wypowiesz niemiłe słowa prawdy, odsunę się ze skruchą i zmienię- dla Ciebie.

Miłość czy nienawiść bez Ciebie, nie jest żadnym z tych gorących uczuć.
Rozmowa bez Twego udziału, jest jedynie suchą wymianą informacji.
Świat bez Twojego tchnienia i echa kroków Twoich rangą świata nie może być oznakowany.
Bo to Ty właśnie jesteś życiem dla mnie.

Delikatna bryza hawajskich fal
zmyła ze mnie smutek
i zmyła ból.
Zostało za to poczucie ogromnej pustki
na zawsze.