Twórczość, arcadias

Idąc przez życie na czterech łapach
lub dwóch kończynach dolnych
należy mieć na uwadze rzecz jedną uniwersalną,
że raz jest lepiej a raz gorzej, lecz zawsze tą dobrą stroną.

Idąc pieszo pod wielki wiatr z trudnością się przedrzesz,
lecz cierpliwości...
kiedy odlecisz, z tym samym wiatrem ponad chmury się wzniesiesz.

~a.r.c

Czuję smak powrotu,
spokój serca wytworu.

Czuję bliskość domu,
wnętrze własnego pokoju.

Czuję zapach ciast,
podwórka smak.

Czuję przyjaciół bliskość,
rodziny ciepłą czułość..

Czuję głosy mi znajome,
choinki ozdobione.

Czuję śnieżną biel za oknem,
prezenty pod choinką pozostawione.

Czuję radość ze spotkań,
iskrę z ludzkich spojrzeń.

Czuję tajemniczą magię potężnie Nas łączącą
a to co chce,
to życzyć Was wszystkim wesołych, rodzinnych świąt.

"Dla dziadka"

Noc nastała tym razem szybciej,
zaczęła się w chwili jednej mocniej
niż ktokolwiek by przypuszczał.

Nikt nawet podejrzeń nie zdążył nabrać
o tym, by dzień chciał szaty nocy ubrać.

Takie rzeczy przecież istnieją...
niczym słońce chowa się za bielutką knieją,
gdy czas zachodu dzwony biją,
gdy podczas burzy pioruny pieją.

On natomiast zamknął swe oczy które zmęczył śmiertelnie,
wnet zasnął cichutko w błogim śnie, w skrzydłach i wiecznie.

Myśli, że się nie obudzi,
przypuszcza że nikogo nie przytuli
lecz czyn otwarcia oczu go trudzi...
być może kiedyś się jednak przebudzi.

Czy zobaczy, czy poczuje, czy zasmakuje,
czy szklanki wody się napije.

Noc przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie,
lecz trzeba wierzyć,
iż po niej będzie już tylko wieczny poranek w niebie.

Chciałbym spokój odnaleźć,
chciałbym w takim miejscu się znaleźć

gdzie wiedziałbym wszystko o sobie i życiu,
gdzie pokazałbym wszystko co chowam w ukryciu.

To właśnie tu chciałbym wszystko znów stworzyć
to właśnie tu nie chciałbym ani kropli zła przysporzyć,
ni sobie, ni Tobie i ani jednej osobie .

By takie miejsce gdzieś na ziemi istniało...
by można było dostać się tam,
najwcześniej jutro rano.

Bardzo chciałbym to zobaczyć na własne oczy,
gdy moje problemy rozpływają się w blasku dzisiejszej nocy.

Tolkien nie opisze mojej bezsilności,
Spielberg nie wyreżyseruje samotności,

Stan Lee nie zilustruje mojego smutku,
da Vinci żalu nie ukaże na swym malunku,

Benjamin Button czasu nie zdoła zawrócić,
Jim Carrey nie sprawi by uśmiech mógł wrócić,

Leszek Kaźmierczak nie przekaże tego w swych metaforach,
ani w pozytywnych wersach, tak jak robi to Łona

o czym krzyczą uczucia, na mych myśli forach.