Twórczość, Angelus

Uchroń mnie przed tęskniącym sercem, od nieprzespanych nocy, przed pokojem,dudniącym echem wolnego bicia serca, od skołatanych myśli i miłości, nieodzwzajemnionej, poranionej miłości.

Tęskniące moje serce kołacze tak mocno, że gotujące się w głowie myśli błądzą z szaleństwa po szarych, nieodkrytych jeszcze komórkach nieokiełznanego rozumu.

Zawzięcie dążyła do upragnionego stanu, kiedy mogła czuć się silna i pewna siebie, kochana i wyjątkowa w Jego oczach, bezpieczna w Jego ramionach.

Teraz, odwraca swój wzrok, by nie poczuć goryczy po przegranej walce miłości i marzeń z rzeczywistością, zwanej życiem.

Ile jeszcze kobieca serce potrafi znieść,
by szczęśliwe mogło być,

Ile jeszcze długich nieprzespanych nocy,
wśród zgiełku natrętnych, niechcianych myśli.

Ile jeszcze łez wylanych,
za kosmate kroki wspólnych niepowodzeń.

Ile jeszcze nie zrozumianych słów,
nadaremnych spotkań wśród kwitnącego bzu.

Ile jeszcze cudów, by pokochało znów.

Uśmiechem zwabiła ku sobie miłość
Wyławiając z oceanu uczuć
Filigranowe serce
Delikatne, przejrzyste niczym oszlifowany diament.

Czasem wiatr uczuć może Nas doprowadzić tam, gdzie niespodziewaliśmy się dostać tyle ciepła i radości...

Ciężko oswoić się z myślą,
Że uczucia szybko potrafią przeminąć
Z podmuchem mocniejszego porywu wiatru.

Niby ulotne chwile,
A jakże potrafią zapaść na dnie serca.
Choć już są wspomnieniem
Często wzniecają płomień tęskniącego serca.

Huśtawka myśli, nastrojów, uczuć.
Burza słów, czynów, hormonów.
Bójka ludzi z moralnością.
Sprzeczka duszy i serca z rozumem.
Bitwa marzeń z rzeczywistością.
Walka życia z życiem.

Bojkot stąpających jeszcze na twardym gruncie.