Twórczość, anDante Maestro

Tyracie w tym kieracie, odkładacie- niby macie, lecz esencji szczęścia nie zaznacie, gdy nade i pomimo wszystko pracę przedkładacie.

Wie dżentelmen, z czasem dowie się i łachmyta, że o wiek, wagę i przebieg kobiet się nie pyta.

Zobacz, co konsumpcjonizm robi z ludźmi dla łupów, plugawi człowieczeństwo, tworzy sentymentalnie martwych trupów.

Zobacz, co z ludźmi czyni system- wyjaławia umysły, nawet te rzekomo bystre.

Zwyczajowo powiada się, że u finiszu naszego ziemskiego życia i tak wszyscy wylądujemy w jednym dołku, od rozpaczy ku radości pocieszające, że nie w jednym worku.

Pełen przekonania w swej narracji, tłumaczysz światu bez spacji jak to w życia autokracji sam dla siebie jesteś decydentem, tymczasem jak wynika z obserwacji- ona wyższym szczeblem administracji, a Ty tylko petentem.

Podobno wspólne posiłki zbliżają ludzi do siebie, nie mówiąc już o posiłkowaniu się z jednego talerza, wspólnej miski czy jedzeniu sobie z ręki, bo to już w ogóle ujmujące jeśli tylko wolincjonalne.

Spróbujmy zatem częściej dla ugody ocieplając chłody, po równi bez pośpiechu do połowy razem jadać i kości niezgody.

Dziś jesteśmy, jutro już tylko byliśmy, przeminęliśmy lecz żyjemy, bo nieśmiertelność osiągamy póki w pamięci trwamy.

Żaden z wynalazków nie jest tak funkcjonalny, a zarazem egzystencjalnie refleksyjny w odbiorze jak klepsydra piaskowa, uprzytamniająca nam nie tylko nieubłagalny pęd czasu, ale i naszą konsystencję za niedługo.

Do polskiego show biznesu mogę przypisać wiele określeń, dziś będę jednak bardziej stonowany niż zwykle i eufemistycznie rzeknę, że w mojej ocenie to nic ponad, ani poniżej pseudoartystycznej prostytucji wizerunkowej.