Twórczość, Amell

łez pożegnania kilka
rozdarte wspomnienia
cisza- niczym powrotu obietnica
na do widzenia

[*]

trudno oddychać
gdy samotność skrzypi pazurami
po powierzchni serca zardzewiałej
od łez na próżno przelanych
i trudno żyć
gdy dusza kuleje

Na dnie duszy Jej
niczym na płótnie białym
cieniem się kładzie
i plami
miłość Jego

leniwa

Miłość,to serca krzyk najgłośniejszy
co duszę na wskroś przeszywa- nieraz zbyt wcześnie
i ta łza,co na dnie serca ślady maluje
boleśnie

Miłość jest najwspanialszą przypowieścią,
którą co dzień składasz w dłonie drugiego
- tęsknotą za czymś, co święte,
niepojęte

Miłość to dar najcenniejszy
węzłem wyrzeczeń splątany,
wstęgą zachwytu przeplatany,
kokardą godności zwieńczony
- niezasłużony

Życie,to sieć wyrzeczeń
pragnieniami tkana,
fala wzburzona,co wszystko zagarnia
- reklamy,światła,obrazy,słowa...

Trzeba człowiekowi czujności rybaka,
odrobiny wrażliwości,
by dostrzec to,co najcenniejsze
i z niczym nie zostać...

Odrobina zachęty,
przykład odpowiedni
są jak sól,co smak nadaje
zbyt ludzkim pragnieniom
w drodze do spełnienia marzeń

Patrz na świat oczyma dziecka,
ciesz się tym,co najmniejsze
w małości bowiem moc wielka

a to niedostrzegalne,niewidzialne...?
- najcenniejsze,święte
odkryjesz to zbliżywszy się do czyjegoś serca

Tylko w cieniu Tych powiek,
które piękno duszy chronią nieustannie
doznają ukojenia najstarsze tęsknoty,
a serce namaszczenia balsamem dobroci...