Twórczość, Alvaro

Gdzie jesteś
Leciutki obłoczku
Złocisty loczku
Gdzie jesteś
Mięciutki szlafroczku
Ulubiony smoczku
Gdzie jesteś
Biała pieluszko
Uśmiechnięta buźko
Gdzie jesteś
Malutki buciku
Różowy beciku
Gdzie jesteś
Kołysko
Wszystko

Długie włosy
Głosy
W głowie
Nikt się nie dowie
Spisek
Chytry lisek
Skacz
Płacz
Pomocy
W nocy
Wycieczka
Ucieczka
Nie kłam
Ufam
Tobie
Nikt się nie dowie
Nikomu
Po kryjomu
Odpłynę
Po Adriatyku
W psychiatryku

Może być źle synku
Nawet w tym budynku
Czai się niebezpieczeństwo
Ginie społeczeństwo
Strzały tam ogień tu
Nie ma stąd powrotu
Ci znów przegrali
Tamci tatusia zabrali

Boję się wiesz
Co jutro zjesz
Czy krople zaczną kapać
Które z bólem muszę łapać
Jakie usłyszę krzyki z dali
Że nowi przyjechali
Albo że to minęło
Nie pamiętam kiedy się zaczęło

Ale gdy cokolwiek się zdarzy
I smutek zagości na twarzy
Przytul się i pewność miej
Że nic Ci się nie stanie póki żyję

Więcej w nim
Uczuć niż krwi
Serce czerwone
Prawie nienoszone
Chcę Tobie
W żałobie
Ofiarować
I schować
Głęboko
By nie widziało oko

Ale Ty masz dość
Wolisz kość
Trzymać w dłoni
Do woli
Nie mam jej
Co najwyżej
Mogę mięso
Niestety dać bo
Jestem nie Bogiem
A patomorfologiem

Pamiętam tego tańca za młodu start
Nauczyła mnie wszystkich kroków
Choć nie byłem tego wart

Każdej ciemnej zimowej nocy
Popełniając mnóstwo błędów
Deptałem jej stopy

Wiele razy nie złapałem w porę jej ręki
Odwracałem się do niej plecami
Ale ona powtarzała piosenki

Z czasem zaprzestałem podchodów i skoków w bok
Nie zwalniałem i nie przyspieszałem tempa
Tak minął kolejny rok

Od pierwszego razu jeszcze kilka takich zleciało
Zacząłem ją prowadzić przez parkiet
Wciąż nam było mało

I tamtego wieczoru też z uśmiechem na twarzy
Przy mnie w rytm kołysała biodrami
Nie wiedząc co się wydarzy

Byłem już trochę pijany
Gdy śmierć podeszła
Szepcząc "odbijany"

Nie skacz nikomu do oczu, bo może się okazać, że znajdujesz się na lodzie, który nie wytrzyma Twojego powrotu.

Wieczorami
Zamykamy drzwi
Sami
Przy

Kominku
Bez słów
W pojedynku
Zmysłów

Moja zieleń
Z Twoim brązem
W umierający dzień
Się wiąże

Usta
Z ustami
Rozpusta
Między nami

Blizny
Ślady cięć
Bez bielizny
Dłońmi na pamięć

Mocno tak
Kochasz
Oddechu smak
Aż

Budzimy się światłem rozdzieleni
O świcie
W siebie wtuleni
Z nadzieją o nowe życie

Zniosła chemioterapie
Lecz wciąż jej z oczu kapie
Przeszła testy i badania
Nadal cierpi bez gadania
Na nic zabiegi i operacje
Zapuszczała włosy przez całe wakacje
Lekarstwa nie zdają roli
Odchodzi z tego świata powoli
Cicho o pomoc woła
Ale nikt jej wyleczyć już nie zdoła
Niech to trafi szlag
Znowu rak