Twórczość, AllowToForget

To nie jest miłość. To bezsensowne przywiązanie do czegoś, czemu nie było dane się narodzić. To radość bycia jedną z setki oszukanych. To delikatne ukłucie, towarzyszące czytaniu najpiękniejszych słów zabetonowanych w sercu, które zostały skierowane do kogoś innego. To wdzięczność za bycie jedną z wielu. To prośba o przepis na słodkie zapomnienie. To cicha tęsknota i nieśmiały ból, nadchodzący wraz z przemianą najcieplejszych słów w obelgi, które mrożą serce. To nieme błaganie o powtórkę. O przywrócenie złudnej nadziei. To kilka czerwonych jak wino łez, płynących po nadgarstku. Lecz to nie jest miłość. To coś ponadto. Coś wiele razy silniejszego. Coś, co wymknęło się z podświadomości i wkradło się do zawsze rozsądnego umysłu.

"Chciałam być blaskiem w Twoich oczach,
Chciałam być perłą w Twojej dłoni.
Nie mam nic oprócz swoich marzeń,
nie chcę być jabłkiem na jabłoni.
Chciałam być słowem w Twoich ustach,
chciałam być cząstką Twoich myśli.
Nie mam nic oprócz swojej pieśni,
nie chcę być liściem pośród liści.
Chciałam być spadającą gwiazdą,
chciałam być księżycem na niebie.
Nie mam nic oprócz swojej dumy,
nie chcę być gałęzią na drzewie.
Chciałam być światłem dla Twej drogi,
chciałam być sensem Twego życia.
Oprócz chwil nie mam dziś nic więcej,
nie chcę być dźwiękiem w tej piosence..."

Czasem lepiej rozeznać się czy warto, aż rozpoczniemy liczenie. Często bowiem bywa tak, że nim wypowiemy słowo "jeden", odliczanie okazuje się daremne.

Dzisiaj nie moje.

" Poczucie winy
przypomina mi bezdomnego
kota.

Odganiasz go
a on i tak wraca,
gdy najmniej się tego spodziewasz.

Jeżeli pozwolisz sobie
na współczucie
lub nakarmisz go,
rozłoży swój paskudny,
cherlawy,
spragniony uwagi
tyłek
na twojej wycieraczce
i już nie odejdzie.

Mama i tata obserwują,
jak zostawiam sobie wiadomości
po całym domu.

'Radość, a nie smutek.'
'Śmiech, a nie łzy.'
'Życie, a nie śmierć.'

Uśmiechają się do mnie.
Zrozumieli.

Kici kici, kocie,
uciekaj,
nie potrzebuję,
byś tu siedział. "

Fragment Książki Lisy Schroeder "To ja cię pokochałam, to ja cię zabiłam".

Życie do jednego zwraca się "sir" , a do drugiego "śmieciu" i czas to zrozumieć . Zabijając się nie zmienimy niczego w naszym życiu . A później nawet nie będziemy mieli okazji żałować .

Możesz nadal powoli dolewać wody do i tak tonącej łodzi, na której stoję, tłumacząc, że to tylko na wypadek pożaru. I możesz nadal przytulać zastanawiając się w myślach, jak mocno uścisnąć by udusić. Gdy uderzysz, nadstawię drugi policzek, mając nadzieję, że kiedyś zrozumiesz, że nie trzeba ranić ludzi, by zabłysnąć przed znajomymi. Wystarczy być dobrym człowiekiem. I chociaż czasami są momenty, w którym przeklinam twoje imię i mam do ciebie potworny żal, już dawno wybaczyłam. Powodzenia w życiu... Obyś nie padła, tak jak mi się to przytrafiło, ofiarą takiego człowieka jak ty.

* Wszystkim, którzy zostali zranieni. By zrozumieli, że nienawiść przeżywana wraz z bólem, szybko się wypala.

Nieważne jest czy jutro, czy dziś. Może być nawet wczoraj, jeśli tylko jesteś w stanie mnie tam cofnąć. Dawniej nie potrafiłam wytrzymać tygodnia i to właśnie ten feralny tydzień z baśni uczynił dramat. A teraz stwierdzam, że moje niebo, mój raj jest tam, gdzie utknęło twoje istnienie. My, Julie, tak mamy.

Naprawdę, uważałam ją za nieznacznego człowieka w moim życiu, coś jak jak każdy z przechodni których mijam każdego dnia. Darzyłam ją wielką obojętnością. A teraz, na Boga, gdy wszyscy machnęli ręką na moje łzy, ona przytuliła i bez słowa zaczęła płakać ze mną.

Straciłam szacunek do samej siebie. Żebram o miłość pomimo tego, że osoba którą nią darzę prawdopodobnie nie istnieje.

Nie martw się, nie może wyjść źle.
Jeśli obok jesteś Ty, nawet piekło jest szczytem raju.