Twórczość, Ahawah

gdy umysł przepełnia artyzm
a dłonie wciąż milczą
nie irytuj się na siebie
lecz dbaj
o ten stan błogosławiony

czekaj

wiem
niepotrzebnie
kolejny raz pakuję się w znajomość
której nikt nie zechce podtrzymywać
siedzę na fotelu
ściany
drink

wiem
niepotrzebnie
wyżygałam na przyjaciółkę
że jest tak zła i nie dobra
że ciągle nie ma dla mnie czasu

ale siedzę
na fotelu
ściany
cisza

wiem
niepotrzebnie
ciągle się stresuję
że za chwilę będzie koniec świata
wojna
karetka
pożar
śmierć

ale siedzę
na fotelu
ściany
obrazy
zegar

muzyka

i wiem
potrzebnie

06.01.2016

Przez myśl mi nie przeszło...

Przebiegło.

Ach tak, wiec dlatego ślady są tak wyraźne, aż do tej pory...

23.11.2015

wystraszone wrony
uciekają na dach
żadna drugiej nie stratuje
nie pchnie w dół

czemu takie czarne
zewsząd wypędzane
a lepsze
od człowieka

22.11.2015

Po czym poznać że żyjesz dla innych nie dla siebie? Po tym, że spinasz plecy gdy ktoś mówi do Ciebie coś, czego się boisz.

Nie oglądaj się wciąż za siebie. Z odwróconą głową żaden biegacz nie pobiegnie ani daleko ani szybko.

gdyby wojna dzisiaj przyszła
zapukała do okien kulą
przerywającą sny

gdyby wojna dzisiaj przyszła
wyrwała nas z butów
oszołomiła serca krwią

może nas nie dosięgną...
może nie w naszą stronę...
może nie zauważą...
może...

gdyby wojna dzisiaj przyszła
cóż znaczyłby gniew, żal i łzy
do ciebie ja
do mnie ty...

gdyby wojna dzisiaj przyszła
chciałabym wiedzieć gdzie jesteś
czy żyjesz
czy zdążę...

może nas nie dosięgną...
może nie w naszą stronę...
może nie zauważą...
może...

w słowiczym gardle
robal ugrzęzł cierpko
krztusi się ptaszyna
dech w pierś łapie ledwo

duś się!
młody duś!
docenisz powietrze...
przejściowe konanie
zmieni cię na lepsze...

gapię się w niebo
szukam przestrzeni
dla siebie

Każdy ma swój warzywniak. Nie przerzucaj do mnie zgniłych pomidorów, bo nawet nie wiesz ile razy dostałam w łeb.

powiedz
co to za chmury nad nami płyną
nasiąknięte kolorem smutku
czy to dlatego że widziały łzy
cierpienie i śmierć?

powiedz
dokąd idą po pustym niebie
one są cierpliwe
one są cierpliwe
zanim spadnie z nich deszcz

pozwól mi być ptakiem
rozwinąć skrzydła w przestrzeni czasu
po życiu jak po niebie
między obłokami zdarzeń szybować
lekko

pozwól mi być ptakiem
bądź pewien mam wspaniałe skrzydła
dzięki którym zachłysnę się czystym powietrzem

nie musisz mnie podziwiać
możesz jak dotąd oblewać czarną farbą...
czerń pięknie przecina niebo na pół
możesz życzyć samotności wiecznej...
wieczność w objęciach wiatru
lepsza jest niż ziemska miłość

pozwól mi być ptakiem
co jakiś czas odlatywać za ocean myśli

pamiętaj tylko proszę
jeśli możesz
rozświetl mi czasem niebo
słońcem swego serca

chcę być ptakiem
spróbować przegonić kłęby żalu
gotujące się w przedsionku milczenia
będę cierpliwa
będę cierpliwa
zanim spadnie z nich deszcz ukojenia

1.09.2012