Twórczość, agula96

Jak wiele można zrobić w 8 minut? Pójść na krótki spacer, zadzwonić do dawno niewidzianego znajomego, posprzątać na biurku, przeczytać kilka stron książki, zjeść całkiem dobry posiłek. Jest wiele opcji wykorzystania ośmiu minut naszego czasu. Tyle właśnie zajmuje światłu droga ze Słońca do Ziemi. Jeżeli Słońce właśnie przestało świecić, to zostało nam osiem minut. Gdzie pobiegniesz?

Chciałabym coś napisać,
pokazać co we mnie
siedzi.
Tylko jakoś tak trudno,
czy nie zaczną gadać
sąsiedzi?
Bo ja nigdy nie mówię,
co mi tam w duszy
gra.
Zawsze myślałam, że
dzięki temu uchronię się od
zła.
Teraz już sama nie wiem
czy się czasem nie
pomyliłam.
Chociaż prawie samą siebie,
o tym jaka jestem
zmyliłam.
Chciałabym chyba
to odkręcić
jakoś.
Bo takie samotne życie,
ma jednak słabą
jakość.

Piękna, cudowna, porywająca,
a może smutna nic nie znacząca ?
Kobieta silna i zachwycająca,
to taka co zawsze walczy do końca.
Nie o to by innym się przypodobać ,
lecz by wierności sercu dochować.
Taka szczęśliwa jest i spełniona,
a przy okazji rozpromieniona.
W niej się zakocha każdy na świecie,
bo dobre serce to skarb, przecież wiecie!

"Powstań przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź!" Pnp2,10

Jestem wolna więc błądzę, ale nawet wiele kilometrów od domu mogę dostrzec drogowskazy do niego prowadzące. I wtedy w wolności wrócić na właściwą drogę.

Życie ciągle biegnie w przód,
i to nie jest zwykły trucht.
Ono ma ambicje tę,
aby wygrać każdą grę.
I tak się często zdarza,
zapomni kalendarza.
Coś tam wpisze na szybko,
ty się męcz teraz rybko.
Znów czegoś zapomniałeś,
przecież odpocząć miałeś.
A ja to właśnie zrobię,
po prostu usiądę sobie.
I oddam problem Jemu,
o mnie zatroskanemu.
I wiem już że podołam,
bo taka jest Jego wola.

Ja w takim świecie chcę żyć,
Uszytym mi na miarę
A w nim tak szczęśliwą być....

Lecz gdyby ktoś za karę,
W inny świat dziś mnie wysłał,
Lub zrobił to przypadkiem,
To co bym powiedziała?
Zostałabym Puchatkiem?
Lub innym bohaterem?
Wskoczyła w nową rolę,
I tekst na pamięć znała?
A może siadła w kącie,
I długo bym płakała?

Bo patrząc od tej strony,
To kocham ten mój światek,
Ludzi, miejsca, zdarzenia,
I żaden tam Puchatek
Z tym równać się nie może,
Choć czasem gdy mi smutno
Z nim w podróż gdzieś wyskoczę.

Całe moje życie jest,
takie nieprzemyślane.
Patrząc na najmniejszy gest,
wszystko znów niedograne.
Chciałam dobrze a wyszło,
jak to zwykle wychodzi.
Bokiem mi szczęście prysło,
a nowe się nie rodzi.
Bo kolejny trudny dzień,
pełen wyborów, pytań.
Czy uda się zrobić zeń,
odwrotność Titanica?

Czy ja coś źle zrobiłam?
Czy czymś cię uraziłam?
Wciąż mam w głowie marzenie,
By przerwać to milczenie.
Bo kiedy byłeś blisko,
To było super wszystko.
Nagle czegoś brakuje,
Tak nudno i w ogóle,
Chciałabym Cię przeprosić,
Mogę się do Ciebie zgłosić?

Dziwnie tak nienormalnie,
i nie za bardzo nachalnie,
kocham Ciebie mój miły
ale mi się pomysły skończyły,
co zrobic by odzyskać ciebie,
choć może to z nią jest ci jak w niebie?
Pierwsze wrażenie wywarłam słabe,
choć mi mówili: "nie zawal sprawy",
ja nie słuchałam, z miłości się śmiałam,
a teraz mam co sobie zgotowałam.

I nigdy nie wiesz, jak łatwo możesz zetrzeć uśmiech z czyjejś twarzy. Odpowiedzialność ciąży.