Twórczość, agaa95

Chodzi o to, że kochałam go zbyt mocno. Zbyt mocno i zbyt prawdziwie by kazać mu zostać kiedy chciał odejść. Bo miłość, wbrew powszechnym osądom, nie polega na byciu ze sobą ale na byciu sobą. Czasami nie potrafimy być sobą przy osobach, które nas kochają, a one, jeśli rzeczywiście nas kochają, powinny pozwolić nam odejść. Na tym właśnie polega miłość.

Może i jestem mała w porównaniu do całego ogromu tego świata, ale moje marzenia... One są wielkie....

Wzniosę się ponad codzienność
Nawet jeśli spłonę jak feniks,
One przecież zawsze powstają z popiołów,
Odrobina łez nikomu jeszcze nie zaszkodziła.
Czas sprawdzić, co przygotowało dla mnie jutro...

Umarłam.
Rozpadłam się.
Zgniłam.

Krzyknęłam.
Tupnęłam.
Krwawiłam.

Płakałam.
Błagałam.
Lamentowałam.

Straciłam.
Odeszłam.
Zniknęłam.

Zaśmieję się głośno, splunę Ci w twarz, a potem schowam w twych ramionach.
Krzyknę, tupnę i uderzę, by potem pocałować.
Zwariuję tuż obok, a Ty nawet nie zauważysz...

Chciałabym być człowiekiem, który w rozmówcy zostawia pewien niedosyt i napięcie... Człowiekiem intrygująco- przejmującym...

Będzie tak, jak gdyby zatrzymał się czas...
Jakbyśmy nigdy nie istnieli...
Przed nami tylko biała kartka...
Biała kartka, bez zbędnych plam czerwieni...

I na nic mi teraz łzy, łzami nie zmyję swej winy...
I na nic mi teraz słowa, słowami nie cofnę czasu...
I na nic mi teraz krzyk, krzyk nie odwróci biegu zdarzeń...
Nawet miłość mi już nie potrzebna, miłość nie wróci Ci życia...