Twórczość, Adrianna

"Im bardziej się pozawala kobiecie tęsknić, tym bardziej rośnie jej miłość".

Zakochał się w niej. Rozkochał ją w sobie.
Potem zerwali.

On ułożył sobie życie na nowo.
Ona nadal cierpi.

On kocha inną.
Ona nadal jego.

On żyje pełnią życia.
Ona tylko nadzieją, że wrócą tamte chwile.

Ona i On.
Nie byli już razem.
Nie trzymał jej dłoni,
Nie był to spacer, który zachwyca.
Szli razem, a jednak osobno.
Dwa ciała jednym sercem przestały bić.
Jednak noc była jedna i gwiazdy te same.
I nawet nie wiedzieli, że oboje w tym samym czasie wpatrują się w tą samą gwiazdę.
Ich gwiazdę.

Jak to jest.?
Spotyka się dwoje nastolatków.
On i Ona.
Zakochują się w sobie, a po pewnym czasie zaczynają być parą. On za każdym razem mówi, że ją kocha. Ona też. Nie potrafią bez siebie żyć.

Aż pewnego dnia jedno z nich zastanawia się czy to jest miłość.? Czy na prawdę kocha swoją 'drugą połówkę'. Ale zastanawianie się nad tym oznacza, że wcale to nie jest miłość.

Koniec. Zerwanie jakichkolwiek kontaktów.
I jest tak jak na początku. Tak jakby się w ogóle nie znali.

Chociaż tyle przez niego cierpiała.
Tyle łez wylała. Chiała by wrócił, bo nadal go kochała.
Z dnia na dzień nadzieja umierała.
I więcej go nie widziała. :((

Chwyć mnie za rękę. Pokażę Ci drogę.
Tam gdzie będziemy tylko we dwoje.
Gdzie nasze serca, jako jedno będą bić.
Pokażę ci drogę, gdzie możemy być tylko dwoje.

Stamtąd nie ma powrotu. Zaryzykujesz.?

Bo ja mam swój własny świat. I będziemy tam tylko ty i ja.

I don't see myself when I look in the mirror,
A day without your presence is like a day without air.

Gdy miałam dwanaście lat, zastanawiałam się, jak to jest, jak się ma złamane serce. Teraz, gdy już to doznałam, chciałabym się na nowo stać dwunastolatką i tylko się zastanawiać.