Twórczość, Adas04

Już po trzęsieniu, już słyszę jak problemy zaczynają spadać i leciec, pozostaje czekać aż wylądują na moich plecach abym mógł je rozwiązać i wyjść z tego bagna w które mnie wbiły.

Raz jesteś zimna jak lód, raz gorąca niczym ogień.
Jednak najczęściej jesteś obojętna, nie mówisz ani tak ani nie.
Nie mówisz nic.
I skąd mam wiedzieć czy stoję tuż przy Tobie, czy może nad przepaścią...

Słysząc: Jak się zachowujesz? Przecież jesteś dorosły!
Nie pozostaje mi nic innego jak odpowiedzieć: Nie dorosły, ale tylko pełnoletni.

Prawdziwi przyjaciele podążają za nami jak cienie.
Na codzień niewidoczni, ale gdy upadamy, widzimy że upadliśmy na nich.

Druga połówka jak latawiec.
Trzymany w domu kurzy się i traci swój urok,
wypuszczony na wolność trzeba mocno trzymać by nie odleciał sam.

Czasami słyszę jakim to jestem wspaniałym, cudownym itd. człowiekiem. Podczas gdy ja po prostu chcę być zwykłym przyjacielem...