Zeszyt Wilcza Przełęcz, Alek L.

Obudziły mnie pierwsze promienie słońca. Śnieg, który zawitał do nas przedwcześnie, bo na końcu sierpnia, zalśnił nietknięty przez żadne stworzenie, sprawiając, że krajobraz za oknem wydawał się jeszcze jaśniejszy, niczym wyrwany z baśni. W bezruchu wpatrywałam się w jeszcze doświetlaną latarniami ulicę, zastanawiając się, co bym teraz robiła, gdyby mama jeszcze żyła. Nie wiem, ciężko mi powiedzieć. Od siedmiu lat przeżywam jej utratę na nowo. I dałabym wszystko, aby mogła tu wrócić i pośmiać się ze mną, czy po prostu opowiadać mi różne historie. Jak za dawnych czasów-pomyślałam.

Z moich rozmyślań wyrwał mnie dźwięk budzika. Czasem, w takich chwilach jak ta, chciałam unicestwić ten mały wynalazek. Przerwał mi jedną z tych rzadkich chwil, w których ból w klatce piersiowej nie [...]

Po wyjściu z placówki od razu skierowałam się na peron.pociąg miałam o 6.04. Dziś na szczęście przyjechał punktualnie. Wczoraj natomiast spóźnił się o pół godziny, ponadto zgubiłam się po drodze do szkoły, mimo, że droga nie była skomplikowana, a więc gdy do niej dotarłam, a apel trwał już w najlepsze, postanowiłam, że oszczędzę sobie wkraczanie w półsłówko naszego dyrektora.

Dziś byłam bardziej przystosowana do drogi ku szkole. Pod klasą byłam jako szósta. Była tam na oko klasowa elita. Trzech chłopaków, widocznie rozbawionych zachowaniem pozostałych istot, w postaci dwóch Barbie.

Szybko podeszłam, odkładając plecak pod ścianę nieco dalej od nich.

-Hej ty, nie zgubiłaś się czasem?- spytał jeden z nastolatków. Napakowany, wysoki brunet o orzechowych oczach. Mógłby się podobać dziewczętom o [...]

Urządzenie na nadgarstku wskazywało mi 17.50. Więc powrót do 'domu' zajął mi ponad godzinę. Niechętnie weszłam na podwórko i skierowałam się ku klatce schodowej. Od razu skierowałam się do pokoju i opadłam ciężko na łóżko. Ciekawe, co o mnie myślą osoby z klasy? Byłam tego bardzo ciekawa. Byłam również ciekawa, na jak dłudo uda mi się ukryć fakt, że tak naprawdę nie posiadam rodziców. I jak wtedy zareagują?
Obróciłam się na plecy. Patrząc w sufit, starałam się przypomnieć sobie jak wyglądała mama, jaki miała głos, oczy, włosy. Chciałam przypomnieć sobie jak najwięcej. Wszystko. Ale wraz z upływem czasu jest to coraz trudniejsze. Jej obraz się rozmywa, widzę wszystko jak przez mgłę. Głosu już niezbyt pamiętam, tylko ten radosny śmiech i [...]

Wychodząc złapałam parasolkę. Śnieg na dworze zaczął prószyć delikatnie. Chociaż bardziej przypomina deszcz niż biały, zimowy płaszcz dla ziemi. Pogrążona w myślach ruszyłam do szkoły. Już od miesiąca śni mi się ten wilk i scena, w której umiera, choć za każdym razem jest inna. Jednak każdy widok martwego stworzenia sprawia mi wielki ból. Po tygodniu mój sen nie kończył się już krzykiem, choć i tak Wiktoria budziła się ze mną i starała mnie pocieszyć. Jednak w zeszły piątek opuściła dom dziecka, a do mnie do pokoju trafiła Natasza. Jest starsza ode mnie o rok, ostatnio została tu przyprowadzona. Ponoć jest sierotą, tak jak ja. Nikt z nas nie wie o niej prawie nic. Z nikim nie rozmawia, wszystkich traktuje z [...]

To, co kobieta nam powiedziała tydzień temu, siedzi we mnie do dziś. Królestwo zmiennych, a dokładniej gatunek kotołaków. Według kobiety tym właśnie jesteśmy. Fikcyjnymi postaciami, o których często się pisze w książkach, o czym nagrywa się filmy. Ponoć nasze koszmary to nic takiego. Tylko odzwierciedlenie lęków kota, który jeszcze gdzieś w nas śpi. Którego może obudzić nasza bratnia dusza, nasz 'mate'. Natasza w to wierzy, ja niekoniecznie. W dodatku wczoraj się dowiedziałam o rozprawie, w której postanowiono rozdzielić mnie i moich braci. Fakt, u rodziny, która chce ich adoptować, będzie im lepiej. Dostaną wszystko, co jest im potrzebne i na co zasługują. Jednak myśl, że tracę ostatnią rodzinę zabija mnie od środka. Gdyby tego było mało, to jeszcze Sara zaczyna [...]