Zeszyt Bajky prozą, NikTor

Gdzie jest Twój dom? Czy wrócisz tam,
odnajdziesz spokój, by nie być sam?...
Byś nie wpadł w przepaść samotności
i nie zostały tylko kości...

Starasz zrozumieć motłochu głos,
co spada nagle jak mocny cios
i wbija w ziemię, na samo dno,
nie pozwala wstać, tylko za co to?...

To, co zakryte, objawi się
i gloria, wiktoria uniesie Cię
ponad wyżyny i szczyty gór -
skończy się na dnie duszy ten spór...

Uwierzyć w prawdy, które bożki
zarozumiałe dają smak gorzki,
to, co najważniejsze na bok rzucą -
same cieszą na chwilę, potem porzucą...

Czy poznasz swój dom i powrócisz tam,
gdzie masz tą pewność, że nie będziesz sam?...
Wrócisz, gdy przetniesz ostatnią wstęgę -
nawet nie wiesz, jaką masz potęgę...

18 lutego 2013

--- dla W. W. ;) ---

Był sobie ogień. Ten sam, który płonie pod gołym niebem, aby dawał ciepło i rozjaśniał mroki nocy. W ogni tym żyły wspólnie niezliczone siostry Iskry wraz ze swymi braćmi Płomieniami, podsycanymi siłą swego ojca, Żaru. Płomienie podskakiwały radośnie we wszystkie strony, a Iskry tańczyły wokół nich. Tylko jedna z nich - mała Iskierka co chwilę spoglądała na gwiaździste niebo, rozciągające się w górze, patrzyła na góry, wzbijające się wysoko ku górze, przyglądała się rosnącym wkoło drzewom. Wtedy to zamarzyła o zwiedzeniu świata, który - według niej - nie ograniczał się tylko do kamiennego kręgu, w którym płonął ciepłodajny ogień. Powiedziała o tym swoim siostrom, a one rzekły:
- Nie odchodź, zostań z nami! Czyż [...]