Zeszyt Bajki o Kimś-Z-Niczego, NikTor

Człowiek pomocy potrzebował
i szukał kogoś pogodnego,
kto by w potrzebie ratował -
wybór padł na Kogoś-Z-Niczego...

Przystał na pomoc o wspomożenie
Ktoś-Z-Niczego, bo nie mógł opuścić
w potrzebie - trzymał się tego wiernie
i nie mógłby psów z łańcuchów spuścić...

Potrzebujący pomoc odebrał
i zastrzegł wdzięczność w podziękowaniu,
lecz kiedy szczęścia więcej nazbierał,
zniknął - utrudniał w siebie poszukiwaniu...

Ktoś-Z-Niczego daremnie wypatrywał,
nie wie, czy tamten ukrył się w kołchozach...
Machnął ręką i to zdarzenie skrywał:
kiedyś znów przyjdzie koza do woza...

10.06.2012

Kto wskazuje do miłowania drogę?
Smutny jest los osamotnionego,
bo drwią tacy, co biją na trwogę,
na alarm, gdy widzą Kogoś-Z-Niczego...

Ktoś-Z-Niczego wiedzie ciężki żywot -
przy swych staraniach wiatr ciągle w oczy...
Dość już służby ci, pani Fatygo!
Niechaj ktoś inny twe stopy moczy...

Wkoło cisza, nie widać duszyczek,
zefir jedynie wyje złowrogo -
Ktoś-Z-Niczego tego losu koszyczek
dostał - będzie zawsze żył bez nikogo...

Czyżby misjonarz o miłości prawił?
Samotny wysłuchał go z uwagą,
lecz słowa fatamorganą zostawił...
Może kiedyś łzy z misjonarzem zostaną?...

10.06.2012