Twórczość, wikzar

Jak mogło się to wydarzyć, jak się wydarzyło
Że cała z serca Twojego mogła wyciec miłość
No bo przecież była. Mówiłaś : Kochanie
Chciałaś być w mych ramionach, jeść ze mną śniadanie
Czemu nie chcesz mnie chcieć tak jak ja pragnę Ciebie
Jestem Ci nie potrzebny, choć jesteś w potrzebie
Stałem Ci się tak obcy , ktoś zatruł Ci duszę
Że masz inną nie swoją a ja godzić się muszę
Nawet to, że mnie rzucasz w ręce innej kobiety
Jakby śmieć, który spuszczasz w czarną głąb toalety
Gdzie Twe serce wrażliwe, gdzie jest czułość , uczucie
Jestem gwoździem bolesnym, który tkwi w Twoim bucie
Takie mam po rozwodzie orzeczonym bez winy
Bagno życia i zgliszcza, których nie znam przyczyny

A gdy łuk naciągam to nie ma już świata
Mięśnie napięte cięciwa się wplata
W palców ugięcie i twarzy pochyłość
Nie ma już świata ale jest miłość

Strzała spoczywa lecz tęskni do lotu
Po skroni mi spływa kropeleczka potu
Już oko utkwione mam w samym celu
Ten strzał będzie inny pośród bardzo wielu

Gdy plecy się sprężą bez złego napięcia
I dłoń się przesunie rozegną się zgięcia
Cięciwa zagra jak struna w gitarze
Strzała na nieba tle się pokaże

Ta chwila gdy stoję tak jak dotąd stałem
A strzała szybuje bo sam ją wysłałem
I wbija się w środek gdzie początek cienia
Jest chwilą szczególną jest chwilą spełnienia

Radość nie jest radością
Jeśli smutku brakuje.
Dobra nie ma jeżeli
Zło mu nie kibicuje.
Piękno może rozkwitać
Jeśli więdnie brzydota.
Dużo jest tylko wtedy
Kiedy mało się miota.
Pustka jest w pełni pusta
Kiedy jest nasycenie.
Światło świeci świetliście
Jeśli wokół są cienie.
Nikt bogaty nie będzie
Jeśli brak jest nędzarzy.
Szczęścia nie ma dopóki
Dramat się nie wydarzy.
Tak ten Świat jest stworzony
I tak jest już niestety
Że mężczyzna nim nie jest
Jeśli nie ma kobiety!

To nie jest prośba nie jest też żądanie
Ale kochaj mnie z sił całych
Kochaj mnie Kochanie.
Szybko czas ucieka chwila goni chwilę
Kochaj mnie bo nie wiesz
Chwil nam dano ile.
Po co czas marnować i gonić za cieniem
Kochaj mnie Kochanie
Kochaj mnie jak nie wiem.
A jeśli się zdarzy, że to dni ostatnie
Kochaj mnie Kochanie
Kochać jest najłatwiej.
Może Bóg lat wiele chce nam podarować
Kochaj mnie Kochanie
By mu podziękować.
Czy długo, czy krótko żyć sobie będziemy
Kochaj mnie kochanie
Póki my żyjemy.
A jeżeli któreś z nas samo zostanie
To choć w samotności
Kochaj mnie Kochanie.

Nie mogłem nie podnieść z chodnika kasztana
Był duży i właśnie świeżutko spadł z drzewa
A spojrzał na mnie tak jak Ty kochana
I zdawało mi się, że zaśpiewa.

Schowałem go w dłoni żeby mi nie uciekł
A on się nie bronił i wtulił się gładko
Tak jakby obiecał wiele przyszłych uciech
I zdawało się, że będzie łatwo.

Dziś nie wiem gdzie kasztan leży kasztanowy
Czy przygasł, czy barwą swą dalej się puszy
On przepadł a szukać nie przyszło do głowy
I zdawało się trudniej na duszy.

Stoję przed Twoją szafą, w szafie Twoje ubrania.
Zapach ubrań, ich widok całkiem mnie oszałamia.
Tulę się do Twych spódnic, do bluzeczek, sukienek.
Pachną piękniej niż kwiaty i perfumy panienek.
Są to tylko fetysze, nie ma prawdy w nich, życia.
Choć cudowne namiastki, nie ma w nich Twego bycia.
Ale dzięki Ci Miła, że ubrania te wiszą,
Że ich z sobą nie wzięłaś, że me zmysły kołyszą.
Chyba to jest żałosne, kiedy Pan podstarzały,
Płacze w szafę wtulony, bo mu Panią zabrały,
Jego niedopatrzenia i jej niechęć do niego
I coś jeszcze co rodzi ból pytania – Dlaczego?
A tu tylko są ciuszki tylko to tu zostało.
Wszystko jest tu co trzeba, tylko gdzie jest Jej Ciało.

Jesteś piękna pięknem z głębi mojej duszy
Kiedy patrzę na Twą postać całą albo tylko twarz
To zawsze w pamięci coś mi się poruszy
I wyświetli się obraz, który dawno zgasł.

Na swej brodzie masz taką bliznę malutką
Ja wiem po czym ona została i kocham tę bliznę
Gdy lekko pomarszczoną masz minę i smutną
Ja pamiętam i kocham włosów Twoich siwiznę.

Gdy dziś rano zła byłaś patrzyłem na to czule
To takie Twoje zachowania: szybkie ruchy, fukanie
Ileż razy tak biegałaś nie wiedząc w ogóle
Że zostawiasz ślad w mojej duszy kochanie.

I śladów tysiące jest w mojej pamięci
A takich nikt nie ma i mieć ich nie będzie
Bo życia dwa trzeba by było poświęcić
By być tam gdzie my razem byliśmy wszędzie.