W tekturowe pudełeczko
Zapakowała marzenia,
Które leżały odłogiem
Gdzieś pośród pajęczyn i stert kurzu.

Z czasem włożyła też i emocje,
Które nieużywane poniewierały się
Pod nogami.

Upchnęła na koniec i zmysły
Które mąciły jej ‚idealny’ świat.

Gdy poznasz dziewczynę
Z tysiącem masek w szafie,
Wiedz, że to ona
I już nie ma dla niej ratunku.