Marzenie
Pękło marzenie jak nić napięta.
Dlaczego pękło nikt nie pamięta.
Choć było piękne, jak kwiat w rozkwicie,
Widać nie było na całe życie.
Pękło marzenie- bańka mydlana,
A było jeszcze z samego rana.
Czy życie takie, wciąż z głową w chmurach,
Nie jest przypadkiem jak jakaś bzdura?
Zamarzło nasze marzenie cudne,
Zabrakło ciepła w samo południe.
Chyba należy się leczyć z marzeń
I żyć bez planu, na fali zdarzeń.
Zwiędło marzenie, jak kwiat w wazonie,
A miały razem nam siwieć skronie.
Niespodziewanym się szczęściem cieszyć,
Zamiast marzeniom naprzeciw spieszyć?
Uschło marzenie, uschło i już,
Miało nas łączyć… Nie łączy. Cóż…
/Joanna/
Autor
4 May 2010, 23:23
Madziu, bardzo Ci dziękuję. Cieszę się, że aż tak, że chcesz go zadedykować Przyjacielowi. W taki razie dołączam się i ja do życzeń. Wszystkiego naj!
4 May 2010, 23:14
Asiu jesteś przecudowną i dojrzałą poetką.
Kocham twoje twórczości.!Po raz kolejny mnie zachwycasz!
Mam nadzieje, że twoje marzenie o wydaniu tomiku wierszy nie 'pęknie jak nić napięta' :)
Powodzenia !*Wiersz tak piękny, ze pozwolę go skrycie (bez publikacji-istnieją prawa autorskie!) zadedykować Kochanemu Przyjacielowi (Andrzejkowi), który obchodzi dziś 17 urodziny. Pewnie już słodko śpisz, ale w myślach slę Ci to arcydzieło...
4 May 2010, 20:03
Dziękuję bardzo za wszystkie opinie. Sprawiają, że chce się pisać i pokazują jak inni odbierają moje emocje. Bardzo to miłe. Pozdrawiam serdecznie.
4 May 2010, 16:50
Nutko, no to DAŁAŚ CZADU.
Ironicznie i rozpaczliwie.
Wniosków w nim dużo, ciekawy rytm, tak, że się chce czytać
Pozdrawiam4 May 2010, 10:12
Naprawdę, pięknie piszesz:) Taki wiersz o pogodzeniu się z rozczarowaniem.