Przepraszam, że….zwątpiłem

Oddałbym wszystkie sny, za jeden Twój uśmiech
pocałunkiem tak delikatnym jak puch anioła skrzydeł
zlizałbym z Twoich powiek ostatnią krople tęsknoty
Trzepotem rzęs wywołać huragan ponownych uczuć
drgnieniem duszy, dotykiem głodnych rąk….
pragnę całować Cię ….. szeptem
zamkniemy w dłoniach cały Nasz świat
otworzymy na oścież serca groty Naszej
by … w bezkresie marzeń niespełnionych
otuleni zmysłami... w tchnieniu oddechów swych
poszybować na skrzydłach uczuć …..
lecz scenariusz …jak zwykle życie napisze…
Tak bardzo ciężko jest pamięć w niepamięć przemienić
Trudno uwierzyć w lepszy poranek
gdzie samotność przyjacielem jest….
i jawi się niczym bezkresny ocean
ludzkich łez i niespełnionych nadziei
wtrąconych w otchłań rozpaczy…
szarej rzeczywistości i …pustego milczenia
Przepraszam, że zwątpiłem w sens istnienia..
Każda moja łza… to dowód cierpienia..
i szept krwawiącej duszy …