Pleśń z serca i na kiełbasie

Niebo
przeciąga się
na beżowo
chmurami
rozwleczonymi
jak ślina
ściekająca po szybie
dzieciństwa wspomnieniem

Takie chwile
bywają najdziksze
kiedy przychodzi tęsknota
i jak pies
rozgrzebuje ziemię
w drgającym jeszcze sercu
za miłości cieniem

Siedzę z pożółkłym zeszytem
który przypomina sumienie
wlewam w kartki łzy
a one deformują się sennie...

To jest pustynia