Menu
Gildia Pióra na Patronite

Tłum

Mijają mnie twarze, tysiące twarzy..
Każda ma inny wyraz, twarzy, twarze, twarzy..
Boję się.. są takie obojętne te twarze, rozmyte..
rozbiegane oczy, za czym tak pędzą?
gdzie gnają? uciekają? czy chociaż widzą?
Nie patrzą na mnie..
Celowość mijania, te ciągłe "przepraszam!"
"przepraszam, ja idę! ja biegnę! Czy mogę?!"
A biegnij! A biegnij nie pytaj o drogę!
Chociaż twierdzisz że znasz ją, bo pędzisz uparcie..
Nie pytaj o drogę.. przyznam otwarcie
że sama nie mogę jej znaleźć... więc stoję.

1936 wyświetleń
29 tekstów
3 obserwujących
  • marka

    22 March 2013, 13:50

    Piękne dzieło, egzystencjalne.

  • 22 March 2013, 13:22

    ciągle te same twarze, to miasto tak małe każdy każdego zna a ludzie piszą o Tobie historie lepsze niż sztuki grane w teatrze.