Świt ocalonych

Nie ma już śmierci
choć wiesz
że wieczność to jeszcze nie tu

Poruszyły mnie powyższe słowa.
Pozdrawiam.
wiersz piękny.

Dziękuję Wam Kochani za tyle cudownych opinii...
Chciałam się z Wami podzielić mocą Tajemnicy tej radości, która nie mieści się w sercu i choć małe są moje słowa, cieszę się, że zechcieliście się nad nimi pochylić.

Danusiu, dziękuję Ci za tak szczególne słowa, ale jestem tylko małym źdźbłem trawy, która kłania się w tym wierszu całą swoją istotą Zmartwychwstałemu, myślę, że to On wywołał Twoje piękne łzy...

Pozdrawiam serdecznie:)

czytam i za każdym słowem czuję dreszcze na ciele ...całą mnie ogarnęły...
...musiałam wziąć głęboki oddech
..a teraz strugą łez spłynęły........
Dawno tak się nie wzruszyłam....Madziu...jesteś WIELKA!!!

Przepiękny ołtarz słów... Przepiękny...

każdym słowem
o dreszcz przyprawiasz
smutek i radość
refleksji chwila
są takie do ucha szeptane
każdemu z osobna

...no :)))

Nie ma lepszej zachęty do dyskusji, niż zabronić kobiecie mówić;)))
Miło mi widzieć te rumieńce;)

powiedz chłopie kobiecie bez dyskusji hehe i tak się nie zgodzi :))))

a po takiej ripoście czerwienia się jak tomata ...jęzora w gębie szukom by odpowiedzieć ...kaś poszoł ...więc dziub przymkna hehehe

(hehe no pogodołech se :PPP)

tornado porusza tylko materię
lekki wietrzyk - porusza serce;)

Lubię podyskutować;p

przy Twoich
moje słowa są nikłe
jak lekki wietrzyk
przy sile tornada

aha i bez dyskusji :)))) bo mam rację :PPP

Dziękuję Adamie za te cudne ślady, które u mnie zwykłeś zostawiać...

Tobie również życzę miłego świętowania, z obfitością poniedziałkowego lania wody;)