Co autor miał na myśli?

– Takie jest życie – stwierdził Pablo. –Nigdy nic nie wychodzi tak, jak się planuje.
S. 191

Skończyłam!
Nareszcie!

W sumie to nie wiem, czy gorzej wymęczyła mnie ta książka, czy ja ją...
Fragmentami czytałam ją od zeszłego roku, z przerwami i przeplatając innymi historiami. Bo albo mnie znudziła, albo stawałam się monotonna lub wynurzenia bohaterów sprawiały, że miałam dość.

Ostatnio się zawzięłam, żeby skończyć, ale z każdą kolejną stroną moje rozczarowanie rosło, rosło, aż doszło do tego, że oceniłam te książkę jako słabą.

Czemu w ogóle po nią sięgnęłam?
Kiedyś, nie pamiętam za bardzo okoliczności, ale wpadła mi w łapki jego inna książka "Myszy i ludzie" do dziś przeczytałam ją trzykrotnie i za każdym razem uroczyła mnie opisana historia. I zachciało mi się sięgnąć po kolejne jego książki. I jakoś tak się zdarzyło, że ta właśnie była w bibliotece. No to siup i zaczęłam czytać. Tak do 5 rozdziału zainteresowanie mi towarzyszyło, ale później cóż spadało...

To nie taka prosta rzecz powiedzieć kobiecie "nie".
S. 133
I tak się ze sobą barowałyśmy, kto wygra. Ja czy książka? Przeczytałam, ale niestety się nie zachwycam. Co dziwne z tego rozczarowania "zakwita" we mnie chęć "skosztowania" kolejnych literackich dań Steinbecka. Mam ochotę sprawdzić, czy degustacja kolejnego tytułu zaspokoi moje oczekiwania, które zdecydowanie podkręcił przy każdej lekturze "Myszy i ludzi".

Charakter psa poznaje się po rasie.
S. 131
Nie żałuję przeczytania tej książki, chociaż męczyłam się z nią. Tak wiem, powtarzam to niczym mantrę.

Bohaterowie Steinbecka są okryci tajemnicą mimo tego,że opowiadał w historii bardzo wiele na ich temat, o doświadczeniach, czasem pochodzeniu, ale wydaje mi się, że zastosował niedopowiedzenie, aby czytelnicy sami mogli osądzić czynny bohaterów. Ta powieść ma tak wysokie oceny, że szczerze mówiąc jestem zdziwiona dlaczego. Może nie znalazłam tego clue, które autor umieścił w tej książce. Jedyne z czym będę kojarzyć tę powieść to galony wina, szczekające psy i życie, którego mam nadzieję nie doświadczyć.

Co proponujecie dalej przeczytać Steinbecka?