Myśl ponadczasowa

Mając w pamięci najznakomitsze ekranizacje z tego gatunku, z których jako kinoman nie zrezygnowałam, stwierdzam, że "Solaris" przewyższa fabułą, przekazem oraz nowatorskością i oryginalnością wszystkie współczesne ekranizacje. Należy pamiętać, że książka powstała na przełomie lat 50 i 60 ubiegłego wieku. Lem w swojej opowieści przewidział rzeczy, które zaistniały dzięki technice dopiero pod koniec dwudziestego wieku. Tak też jest prekursorem wizji równoczesnego połączenia z obrazem i fonią w czasie rzeczywistym, o jakich w tamtych latach nikt nawet nie myślał. Moim zdaniem był pierwszym wizjonerem zdalnego połączenia komórkowego, z możliwością komunikowania się równocześnie przy pomocy obrazu i dźwięku.
[...] On chce porozmawiać z nami. Połączymy się we trójkę wizofonem, tylko ekrany się przysłoni.
To przesłanianie ekranu współcześnie bawi. Wtedy jeszcze nie sposób było przewidzieć, że zarówno obraz jak i dźwięk można będzie dowolnie, w każdym czasie wyłączać.
Solaris, to planeta o dwóch słońcach. Takie planety dopiero później zostały odkryte przez naukowców.
Najbardziej jednak podoba mi się wizja kontaktu ludzi z obcymi. Postawienie całkiem słusznego założenia, że bez względu na starania, chęci, użyte techniki, kontakt z obcym w żaden sposób nie będzie możliwy. Jest to uwarunkowane odmiennymi formami, naturami człowieka oraz innego gatunku, również etapem rozwoju, na którym znajduje się obcy. Powoduje to brak, nie tyle środków ile "płaszczyzny" umożliwiającej kontakt z inną formą życia. Ta idea jest bliska mojej wizji ewentualnego spotkania z innym mieszkańcem kosmosu.

Cała opowieść fascynuje, intryguje i pochłania. Czyta się ją jednym tchem. Wątek miłosny pokazuje, jak bezradny jest człowiek w obliczu nieznanego i jak wiele pokory musi wykazać, również w sferze tak bardzo dla niego istotnej. Główny bohater, Kris Kelvin oraz jego towarzysze, Snaut i Sartorius, to postaci literackie, zdecydowanie wyprzedzające swoją epokę. Postawą, stawianymi założeniami, podejściem do prac badawczych, do obcego oraz współtowarzyszy.

W ślad za Autorem wcześniejszej recenzji polecam bardzo "Solaris" Stanisława Lema. Również tym, którzy nie są miłośnikami literatury SF.