Twórczość, Paniena

Zrodziło się w otchłani
To dziecię zwane "myśl"
Gdy widzi Ciebie miły
Z uśmiechem ze mnie drwi

Tak w sobie pogubiona
Dotyku pragnąc Twego
Wciąż nie wyrażą usta
Zlęknione słowa tego

Co mogłoby się zdarzyć?
Co powiesz słysząc to?
Że serce mocniej bije
Gdy obok Twoja dłoń

I tkwię tak pełna lęków
I wciąż to dziecię drwi
I pewnie się nie dowiesz
Że siebie oddam Ci...

Masz rację, ciągle uciekam
Jak tchórz, powiesz mi…
Nie wiedząc jak mnie to boli
Ile jest za mną we łzach skąpanych dni

Lecz dziś powoli się łamię
Powoli me serce wygrywa
By wrócić i skończyć tą farsę
Sam widzisz, czasami tak bywa.

Lecz mówisz że już za późno
Że już zatonęła ta łódź
W milczeniu szukam pociechy
Nadziei w Twych słowach i muz

Być może jest już za późno
Być może zabiłam nadzieję
Lecz czemu nie słyszysz w ciemności
Rozpaczy wołania Aniele

Chcę wiedzieć że wciąż jest nadzieja
Że wesprzesz gdy żalu tak wiele
Że jeszcze możemy się podnieść
Że nie zgubimy szansy w popiele…

Stoję tu, spoglądam w Twe oczy
spokojna, pogodzona ze stratą,
upada świat nasz tak niewinnie uroczy
Dziś już moje łzy dla Ciebie nic nie znaczą,

Nie potrafię uwierzyć że ten sen cudowny
opierał się tylko na naszych ramionach
Odszedłeś ledwie draśnięty, pogodny…
Odchodzę ja, na skórze mej walk znamiona…

Mówisz, że jest to jak koniec trudnej miłości…
Niby lepiej, a jednak wciąż boli.
Chyba nigdy nie byłam tak zagubiona w swej rzeczywistości
Chyba nigdy nie zrozumiesz swojej w tym roli,

W tym upadku powolnym, w milczeniu stoimy
Bez sił zupełnie, wypaleni do zgliszczy…
Może kiedyś poskładamy w całość te ruiny,
Może kiedyś w końcu sen nasz się ziści…

Tymczasem mój drogi spójrz na mnie
Pokaż którędy mam kroczyć
Choć serce co dzień na nowo się rwie
Nie pozwól mi nigdy z tej ścieżki zboczyć

Spojrzenie Twoje i słowo każde
Rozrywa na strzępy me serce.
Tylko powiedz Kochany mój ile
Ile mam znieść jeszcze…

Trzymając w ręku kieliszek czerwieni
Wciąż rozmyślała o tamtym dniu
Gdy byli razem, tak w siebie wtuleni
I nikt nie przerywał im tego snu

Siedziała teraz zupełnie sama
W głowie kłębiła się jedna myśl
Czy kiedyś w końcu pęknie ta tama
Czy to się skończy, czy zacznie żyć

I tak w swych myślach tonęła w otchłani
Nie licząc ile ubywa jej dni
Marzyła o tym, że kiedyś się zjawi
że kiedyś spełni najskrytsze jej sny...

Powiedz jeszcze jedno słowo
Nie gaś wojny póki trwa
Rozkołyszmy ją na nowo
Aż zostanie tylko mgła

Nikt tu nie zostanie żywy
Coś się skończy, coś rozpocznie
Zbudujemy świat na niby
Będąc już po drugiej stronie.

Karabiny niech strzelają
Ogień niech dziś strawi nas
Ja się w końcu uspokoję
Gdy to wszystko spali Was

Budzę się, zimnej klatki dźwięk
budzi we mnie lęk
Boję się, miałam znów ten sen,
pokonałam gniew

Ludzie mówili "masz to coś".
Lecz nie ma już tamtych dni
Słowa ich nic nie znaczą gdy
porażki cień przypomina mi

Dłonie Twe pocieszają mnie
jednak dziś wiem, czas skończyć bieg
Mogło być dobrze, spieprzyło się
w mym kalendarzu został tylko jeden dzień

Jak wykorzystać go,
jak zmyć z rąk Twą krew
Nic nie ukoi matki płaczu.
Nic nie zostało ojcu, tylko gniew

Przepraszam wszystkich was,
dziś nadszedł sądny dzień
Już na spotkanie ze mną
kat prowadzi śmierć

A gdy zamilknę już,
gdy skończę moją pieśń
Opowiedzcie im że byłam dobra
w moim śnie....

Jaś wędrowniczek
Znów dziś spotkał mnie
On wie jak ukoić
Jak odegnać myśli złe

Jaś wędrowniczek
Bawić dziś się chce
On zna mnie najlepiej
Wie co lubię, czego nie

Jaś wędrowniczek
Opowiada ciągle mi
Jak kolorowo z nim
Mogę w życie iść

Jaś wędrowniczek
Już ucieka stąd
Zostawiając w głowie tylko
Myśl, że był to błąd...

Spójrz mi w oczy
Powiedz to co chcę usłyszeć

Dotknij mojej skóry
Pokaż dokąd nas to zaprowadzi

Chwyć mnie za rękę
Biegnijmy razem w świat piękny

Mów do mnie co dzień
Opowiadaj mi kłamstwa słodkie

Żyjmy tym co jest teraz
Nie myślmy co będzie potem.

Przecież oboje dobrze wiemy
jak to się skończy...

Wszyscy jednakowi,
żadnych marzeń, żadnych celów...

Nie pasujesz do nich,
spełniać pasje chcesz.

Wytykają Cię palcami,
z marzeń Twoich drwią

Dla nich szczęścia szczytem
jest mąż/żona, pełen dzieci dom.

Nie udajesz, mówisz szczerze
plany inne masz

Wolnym być, bez dzieci, żony
o swe szczęście dbasz

Nie oglądaj się,
spełniaj swoje sny

Dąż do tego by szczęśliwym
w tym co robisz być.

Nie zrozumie nigdy Cię
nudny, zwykły świat

Dla nich żyjąc tak jak żyjesz
nic nie jesteś wart...

Swoje lata masz
mówi każdy Ci
weź ustatkuj się
przestań tak już żyć

Gdzie, no powiedz gdzie
doprowadzi Cię
ciągła z życiem gra
ta samotność zła

Nie zrozumie nikt
co Ci w duszy gra
co napędza Cię
satysfakcję da

Mówią ciągle Ci
znów zostaniesz sam
nie obchodzi Cię
To jest już Twój plan

Żyć jak gdyby nic
się nie miało stać
żyjąc z dnia na dzień
być to tu to tam

Już nie zmienisz się
tak już będziesz żyć
wbrew prorokom złym
z satysfakcją iść

Nie patrz nigdy wstecz
nie oglądaj się
przyj do przodu wciąż
spełniaj swoje sny

nie zrozumie Cię
cały ludzki świat

żebyś pewność miał
ile jesteś wart...

Budzę się, za oknem świt
Cisza upiorna wokoło
Przez głowę nagle przebiega myśl
Skąd się w ogóle tu wzięłam...

Czy życie me musiało runąć
Rozsypać się na kawałki
Czy sensu jego nie dostrzec miałam
i spojrzeć na dno pustej szklanki

Dziś wiem, że wszystko musiało się rozpaść
By tworzyć spełnienia zalążki
By móc na nowo zacząć od dziś
zapisywanie stronic tej książki

Czy będzie to dramat czy zwykła komedia
Powiecie mi kiedyś albowiem
Cokolwiek w mym życiu mnie jeszcze spotka
z pewnością Wam kiedyś opowiem....

Siedzę nad szklanką gorącej herbaty
Patrzę jak wiatr cicho liśćmi drga
Może to świat do życia się budzi
A może to właśnie budzę się ja

Choć nie wiem ile zostało mi dni
To pora teraz przed siebie iść
Z myślą przewodnią w sercu wyrytą
By kroczyć ścieżką dotychczas ukrytą

Przede mną wyzwań na parę lat
A za mną pasmo porażek i strat
Bilans wystawi mi życie wnet
Gdy przyjdzie napotkać mi jego kres

Osiągnę więcej niż możesz przypuszczać
Słowami ludzi mogę poruszać
Gdy już poczuję duszy spełnienie
Odejdę goniąc kolejne marzenie