Znikoma część mnie tęskni za fragmentem dawnej codzienności, tej gdy nie trzeba było myśleć o "jutrze", problemy były wyimaginowanymi drobnostkami, a obok zawsze było drugie 36,6 stopni...Jest to tylko znikoma część, która nadal nie jest w stanie sobie poradzić z tą cholerną pustką...Głupie serce..